Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Αναδημοσιεύσεων ζητήματα


Γεννήθηκα στην Αθήνα το '89. Στο σπίτι της Ν.Φιλαδέλφειας ήταν ο μεγάλος πορτοκαλής γάτος ο Λυδίας, το μπλε ελεκτρίκ καρεκλάκι για να τρώω το φαί μου και το κόκκινο γιογιό που όταν καθόσουν έβγαζε μουσική όταν σηκωνόσουν σταματούσε. Ο μπαμπάς με χόρευε στους ώμους από τα βινύλια κι η μαμά τις Κυριακές έκανε πρόβα με το σύνολο και κατέβαζε τα στόρια λίγο διαγώνια έτσι που να μπαίνει το φως και να μη μπαίνει και αυτό έκανε τον ήχο των βιολιών λίγο σαν φθινόπωρο λίγο σαν Κυριακή λίγο σαν την τελευταία μέρα του σχολείου. Όταν ήμουν 4 ξύπνησα και δίπλα στο κρεβάτι ήταν μια θήκη βιολιού – με το βιολί της μέσα. Αν το ζόριζες πολύ τσίριζε σα γάτα αν το ελάφρωνες έκανε “χου” και αν ήσουν σαν τους μεγάλους και ήξερες το έκανες να κάνει αυτό τον ήχο που ήταν μαλακός και λίγο γλυκός και λίγο βάλσαμο και σαν κάτι να σκέφτεται ακόμα και στα φωτεινά του.

Στον Πάνο Μιχαήλ.

Η συνέχεια εδώ

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Οι γιορτές


Το Σάββατο 17 ο καιρός άρχισε να χειμωνιάζει και σα να ήρθαν λίγο τα Χριστούγεννα.

Ο ουρανός έγινε λίγο γκρι και πάνω από το ΣΕΦ είχε δύο ουράνια τόξα. Τη νύχτα άναψαν τα κρεμαστά φωτάκια και τα αυτοκίνητα περνούσαν κάτω από σειρές αναμμένα αστεράκια στις μεγάλες λεωφόρους.

Μετά ξημέρωσε Κυριακή και ο ουρανός ήταν πάλι σαν γκρι και άρχισε σιγά σιγά να βρέχει και όταν καθήσαμε με την Ειρήνη ζητήσαμε σοκολάτες κι η Ειρήνη έβγαλε από την τσάντα της μια χριστουγεννιάτικη μπάλα, ένα καθρεπτάκι με αμυγδαλιές από πίσω και ένα κουμπάκι τυλιγμένο σε πορτοκαλί ύφασμα κι ήταν τα πρώτα μου δώρα για τα Χριστούγεννα και αυτό το μαγαζί έπαιζε μουσικές από κάπου πιο παλιά κι έξω άπλωνε σιγά σιγά νύχτα.

Και η Ειρήνη ήταν χαρούμενη και έπαιρνε τηλέφωνο τον μπαμπά της να του πει οτι μπαμπά, η Νεφέλη βγήκε πρώτη στον διαγωνισμό και όσο δεν το είχα χωνέψει εγώ άλλο τόσο το είχε καταλάβει εκείνη και μετά ήταν ο Τριαντάφυλλος που θα κάναμε πρόβα και έπαιζε με το κλαρινέτο τόσο μέσα στα κομμάτια σα να ήταν σε αυτά από πάντα που εγώ ήθελα να γίνω ένα κουβαράκι ευγνωμοσύνης αλλά παρέμενα αξιοπρεπής στο πιάνο και έκανα παρατηρήσεις με τα γυαλιά κατεβασμένα στη μύτη και μετά ήταν αυτό το κομμάτι που το έψαχνα δύο χρόνια και ξαφνικά κάποιος μου είπε, είσαι έτοιμη να γίνεις ευτυχισμένη, σου βρήκα το κομμάτι, κι έτσι με αυτά και με εκείνα, ξεκίνησα να κάνω ανάρτηση για τον διαγωνισμό και το επικέιμενο live στο Nixon αλλά με έπιασαν Χριστούγεννα και απέτυχα στον αντικειμενισμό.




Σχετικά με τον διαγωνισμό εδώ : http://www.elculture.gr/elcblog/article/agones-ellinikou-tragoudiou-synthesh-123630

Όσο για το live, σας περιμένουμε τη Δευτέρα 26 Δεκέμβρη. Ελάτε να σας πούμε τα δικά μας - και μετά θα φύγουμε για το χωριό - περιμένουν οι γιαγιάδες - να μας πούνε ιστορίες - για όλα αυτά που έζησαν - και μας έκαναν αυτό που είμαστε - πριν εμείς γεννηθούμε.

Καλές γιορτές


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού


Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011, διεξάγονται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών  οι Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού.

Μετά από αποστολή τριών κομματιών έκαστος,

προκρίθηκαν 11 φιναλίστ οι οποίοι θα ερμηνεύσουν τα κομμάτια τους μπροστά σε όσους παρευρεθούν και στην τελική επιτροπή,

αποτελούμενη από τους Δήμο Αβδελιώδη, Αγαθή Δημητρούκα, Πέτρο Μάρκαρη, Χρήστο Μιχαηλίδη, Μίλτο Λογιάδη, Αντώνη Παπαδημητρίου, Βασίλη Παπαβασιλείου, Μηνά Μαυρικάκη.

Είμεθα στους 11 φιναλίστ /

θα θέλαμε να είστε σε αυτούς που θα παρευρεθούν!

Παραθέτω πιο κάτω σελίδες στις οποίες μπορείτε να βρείτε πληροφορίες είτε για τη διοργάνωση είτε για την απόκτηση των εισιτηρίων (το οποίο θα πρέπει να γίνει έγκαιρα σε περίπτωση παρουσίας σας).

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Μπλογκ υπό κατάληψη μολυβιών - κομάντος


Τα μολύβια, οι κλωστές, οι μπίλιες, το παιδί. Τα Μολύβια - Κομάντος κομμάτι κομμάτι [εδώ ]

Κρασιά και πίκλες ή αλλιώς πώς ξεκίνησε να γράφεται η παρουσίαση της Γεωργίας Μυριδάκη για τα Μολύβια - Κομάντος [εδώ] 

Σχετικά με την UHU stick και τον παππούκα που μέθυσε [εδώ] 

On the lake


Κι είναι όλα αυτά που είναι πάντα εκεί όταν είμαι μόνη μου στα μπλε απογεύματα στις παγωμένες λίμνες

On the Lake by Kerkville 

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

DreamWork Factory @ ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ


Σήμερα Πέμπτη 10 Νοεμβρίου του 2011, τα αδερφάκια Λιούτα είναι φιλοξενούμενα του Αντρέα Κιλτσικσή και των παιδιών του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ στο "Εργοστάσιο Ονείρων". Τα λέμε, τα ακούμε και τα παίζουμε με κιθάρες πιάνα σάζια και καλίμπες από τις 16.00 έως τις 17.00.

Για να ακούσετε την εκπομπή, επισκεφτείτε το www.kethea-strofi.gr και κάντε κλικ στο μεγάλο ορθογώνιο λαχανί εικονίδιο με την ένδειξη "ΚΕΘΕΑ στροφή web radio".

Επισκεφτείτε τη σελίδα του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ ακόμα και αν δεν θελήσετε ή δεν μπορέσετε να ακούσετε την εκπομπή. Εμείς από τη μεριά μας όπως και να χει, τους ευχαριστούμε πολύ.

Καλό μας ξημέρωμα

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Τα μολύβια - κομάντος


Κυκλοφορήσαμε!

Από σήμερα, Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011, τα μολύβια - κομάντος υπάρχουν προς δωρεάν ακρόαση ή ψηφιακή αγορά στο http://nefeliwalkingundercover.bandcamp.com/ .

Με την αγορά είναι διαθέσιμα μαζί και τα πλήρη εξώφυλλα, όπως και οι στίχοι,

ενώ στην περίπτωση της δωρεάν ακρόασης είναι επίσης διαθέσιμες πληροφορίες για το κάθε κομμάτι με ένα κλικ στον τίτλο του.

Τα μολύβια - κομάντος είναι η πρώτη μου δουλειά ως Nefeli Walking Undercover,

γράφτηκαν - ολοκληρώθηκαν - εκτελέστηκαν - ηχογραφήθηκαν το διάστημα Οκτώβριος του '09 - Ιούλιος του '10 στο δωμάτιό μου από εμένα

και επανεκτελέστηκαν στο στούντιο τον ίδιο Ιούλιο με την πολύτιμη βοήθεια του Νίκου Αγγλούπα.

Διάλεξα το Bandcamp ως τρόπο διανομής τους καθότι είναι ένα site του οποίου την αισθητική και λειτουργικότητα εκτιμώ, ενώ την ίδια στιγμή μου δίνει τη δυνατότητα μιας κυκλοφορίας σε μικρή εμβέλεια μεν, διατηρώντας την ανεξαρτησία μου δε.

Μέχρι να βρω έναν τρόπο χειροπιαστής κυκλοφορίας που να με εκφράζει ολοκληρωτικά,

τα μολύβια - κομάντος θα υπάρχουν προς διανομή σε επικείμενα live, στη χειροποίητη μορφή τους - δηλαδή χαρτιά / κόλλες / συνδετήρες / στραβά κοψίματα / στραβά τυλίγματα.

Όλος ο δίσκος είναι αφιερωμένος σε αυτούς που έφυγαν, στην οικογένεια του Χρήστου, στον κύριο Νίκο,

και σε αυτούς που έμειναν πίσω, να κρατάνε την εικόνα των πραγμάτων ζεστή.

Καλή ακρόαση!

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

octoberscope

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού










"Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά / είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών / και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ' το προσκεφάλι τους / ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα / και το ξεχνούσαν με τον ήλιο"
Γιάννης Ρίτσος, Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού

ΥΓ1 Η 1η και η 7η φωτογραφία είναι της Nelly's
ΥΓ2 Μας φιλοξένησε το αγαπημένο Πανικοβάλ! Κλικ εδώ για να ακούσετε την εκπομπή της επιστροφής

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Caro Diario

16/6 :
Δίπλωμα βιολιού
5/7 :
Live με Pan Pan στην γκαλερί του Six Dogs
6/7 - 10/7 :
Φεστιβάλ Ωδείου Φίλιππος Νάκας "Μουσικό Καλοκαίρι" στην Εύβοια
Από Σεπτέμβρη :

Μην ξεχάσω :

Low - Trust (2001)
Tamikrest - Toumastin (2011)
Ένωση πτυχιούχων ΑΣΚΤ
Επιθεωρητής Μονταλμπάνο
Jason - Pocket Full Of Rain

Πέρασαν ένας χρόνος και 11 μέρες από τη μέρα που έφυγες. Όλα τα όμορφα συναισθήματα, οι εμπειρίες και οι ανακαλύψεις των τελευταίων 30 ημερών, είναι αφιερωμένες σε εσένα, για αυτά που δεν πρόλαβες και δε θα γυρίσεις πίσω να τα ζήσεις. Σε θυμόμαστε πάντα.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

11 + 1

Αναδημοσιεύω

_______________________________________________

Nefeli Walking Undercover - 11 για το δρόμο

Το περιεχόμενο της κασέτας με το χειροποίητο εξώφυλλο. Όταν δεν ταξιδεύει η Νεφέλη Λιούτα παίζει βιολί στους Leon και παράλληλα ετοιμάζει τον πρώτο δίσκο της
Η συνέχεια εδώ
______________________________________
 Οι πλατείες ήταν γεμάτες


Οι πλατείες ήταν γεμάτες. Θα είμαστε μέχρι το τέλος μας τόσο θλιμμένη γενιά; Ο Σόλων είπε, κανέναν μην ανακηρύξεις ευτυχισμένο πριν να έρθει η ώρα του να φύγει

Η συνέχεια εδώ

Καλό μας μήνα

ΥΓ Λεφτέρη μη μαλώνεις

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Το νανούρισμα



Αθώα γλυκόπικρα 90's

Κτίρια με καθαρές γραμμές και γύρω γύρω στις γωνίες να στρογγυλεύει τις άκρες το φως

Έτσι έχω στο μυαλό μου τα χρόνια από το '89 μέχρι πριν την αλλαγή του αιώνα , σαν κτίρια με σίγουρες καθαρές γραμμές και ένα πορτοκαλί φως να πέφτει από πάνω σαν ρετσίνι και να γλυκαίνει τις γωνίες

Ο αυστηρός διεθνής πολιτικός κόσμος στις ειδήσεις και τα παλιά παιδικά που δεν είχαν ενοχές τα πρωινά της Κυριακής

Τα τραγούδια με τα μετρημένα αλλά χωρίς άγχος ντραμς, τα ντόμπρα μπάσα, τα ακόρντα τα λίγο ανάλαφρα λίγο μελαγχολικά, οι ατμόσφαιρές τους οι έτσι λίγο ανάλαφρες λίγο μελαγχολικές αέρας όταν μπαίνει το φθινόπωρο, η φωνή μπροστά δυνατή κι ειλικρινής στο ξέσπασμά της, σιγανή και ειλικρινής και στο νανούρισμά της

Οι αληθινές τηγανητές πατάτες η υγρή ζύμη από το κέικ που έφτιαχνε η μαμά, τα στόρια που αφήναν τον ήλιο να ζεσταίνει το χρώμα στο ξύλινο πάτωμα το απόγευμα όταν το σπίτι ήταν μόλις μαζεμένο και κάποιος ήταν να έρθει, το ψιθύρισμα των μεγάλων για να μη σε ξυπνήσουν όμως εσύ δεν κοιμόσουν

Η σιγουριά στις αποφάσεις στις κάθε είδους σχέσεις στους ανθρώπους στα βλέμματα, στις καρέκλες έξω κάτω στο σπίτι της γιαγιάς της Θάλειας μόλις άνοιγε ο καιρός, που έκοβε το ψωμί με το βούτυρο να το φάω σε τετραγωνάκια στο πράσινο πιάτο και το ποιηματάκι του παππού "εμένα με λένε Νιόνιο Νιονιάκη του Αγαθού και της Μαριγούλας που χει το σπίτι στην απάνω γειτονιά όχι στην κάτω, δίπλα στης Κουτρουβάλαινας το φούρνο που χει τη σκύλα τη μεγάλη όχι τη μικρή , με καταλαβέεες;" κι ο ήχος της μηχανής στη στροφή που σήμαινε οτι ο μπαμπάς γύρισε από τη δουλειά κι εκείνες οι πιτζάμες με τα περίεργα σχέδια

Το καθαρά κι ατόφια ζυμωμένο και το γλυκά γλυκά θολά χυμένο 

" Ένας κόσμος ήρθε κι άλλος πάει να φύγει με το βλέμμα του θαμπό  "

Ήμαστε πολύ μικροί όταν ο κόσμος ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος, όχι εντελώς, μόνο λίγο, και σαν να ήξερε οτι μόλις λίγα χρόνια μετά ο πλανήτης θα πανηγύριζε την εξολόθρευση ενός που τον τρομοκράτησε, θα λίντσαρε για αντίποινα κάθε έναν που θα έμοιαζε με κάποιον που τον σκότωσε σιωπηλά με ένα μαχαίρι, θα έκλεβε τον αέρα από εκείνους που δεν έφταιξαν για την άδικη σφαίρα, θα διοικούσε την τσέπη του πλανήτη ενώ θα απεπειράτο να τον βιάσει αυτός ή άλλος ή κανένας αλλά δεν θα είχε πια σημασία, θα γκρέμιζε σιγά - σιγά τις ίδιες του τις οικονομίες, θα έστελνε στο δρόμο ένα ένα τα παιδιά του, θα έκανε όλα του τα λάθη ξανά συνδυασμένα, δε θα ήταν ούτε πόλεμος ούτε ειρήνη, ούτε μπρος ούτε πίσω, ούτε γερά κι ατόφια ζυμωμένο ούτε γλυκά θολά χυμένο, θα ήταν όλα μαζί και τίποτα, θα έφερνε το χειμώνα στην άνοιξη και το καλοκαίρι στο χεμώνα

και θα κατέστρεφε τα στάχυα του θα πλημμύριζε τις σοδειές του,

και ήμαστε πολύ μικροί όταν ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος και σα να ήξερε οτι όλα αυτά θα γίνουν κι έτσι έγραφε τα τραγούδια του με τα ακόρντα τα σαν ανάλαφρα σα μελαγχολικά, έφτιαχνε τα απενοχοποιημένα παιδικά του, έκανε τα κτίρια με τις απλές γραμμές και έριχνε το φως να τα στρογγυλεύει πορτοκαλί σαν το ρετσίνι

Κι εμείς ήμαστε πολύ μικροί τότε που ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος για να του πούμε τα λόγια που έπρεπε να του πούμε όταν κοντοστάθηκε και αναρωτήθηκε τώρα πού να πάει, από εδώ ή από εκεί

"Ποιό λιμάνι μένει ποιό λιμάνι ζει ποιό λιμανάκι κουβαλώ μαζί "

Κοιμήσαμε τους νεκρούς μας με τα νανουρίσματά μας

Και σώσαμε βαθιά τα όμορφα λιμάνια

Τώρα όλα είναι μέσα μας

Κι όλα τα έξω πάνε

Κι εμείς

δεν είμαστε πια μικροί.

Δεν είμαστε μικροί.

Δεν είμαστε μικροί.

[Μικρέ μου αδερφέ / ησύχασε / μην κλαις / ο πατέρας σου μας άφησε / το ορφανό παιδί είναι οι μέρες που θα ζήσουν / προστάτευσε το ορφανό παιδί]

*Οι στίχοι στα εισαγωγικά είναι της Αγαθής Δημητρούκα από το τραγούδι του Γιάννη Σπυρόπουλου Μπαχ  "Σημάδι σταθερό  " ενώ τα πλάγια γράμματα στο τέλος είναι αρκετά ελεύθερη μετάφραση των στίχων του τραγουδιού που ακούγεται στο βίντεο

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Μικρές αμαρτίες της Κυριακής


by crazy cow

Ξεκίνησε ανώδυνα με μία φωτογραφία

Οι φωτογραφίες του Crazy Cow αποτυπώνουν ασπρόμαυρα πρόσωπα με ζεστές ρυτίδες ένα γύρω από τα μάτια, σαπουνόφουσκες πάνω από τα σπίτια της πόλης και μικρές μικρές στιγμές χρώματος που ίσως προσέξεις ίσως και δεν αντιληφθείς ποτέ, αν όμως τις συλλάβεις τότε παραδίνεσαι σε χαμογελαστά δευτερόλεπτα ηρεμίας που ανασκαλεύουν τον αέρα του δωματίου σου και γουργουρίζουν ευτυχισμένα στην κοιλιά σου


 Έπειτα μου είπε ο Θοδωρής ότι η αδερφή του τους έφερε από την Αγγλία macarons που ήταν όμως από τη Γαλλία κι εγώ μπήκα εδώ για να δω τί είναι αυτά τα macarons και είδα κάτι μικρά στρογγυλά χρωματιστά πραγματάκια και μετά εκεί είχε και αρώματα και είδα και κάτι κεράκια που έβγαιναν στα ίδια χρώματα με τα macarons και έλεγε “with caramel and butter” ή “brioche” κι εγώ τόσο υπνωτίστηκα από τα χρώματα που πάτησα εγγραφή στον ιστότοπο ώστε να λαμβάνω ηλεκτρονικά γράμματα από μακρυά με φωτογραφίες από όλα αυτά που δεν θα μπορέσω να αγοράσω θα θέλω όμως να βλέπω
και θα φαντάζομαι οτι μπαίνω στο μακρινό γαλλικό ζαχαροπλαστείο της γωνίας με αέρα και φινέτσα , όλοι θα μιλάνε ψιθυριστά και θα διορθώνουν μια τούφα που γλίστρησε απαλά από τα μαλλιά τους κι εγώ θα ζητάω ένα κόκκινο macaron κι ένα κερί με καραμέλα και βούτυρο

 φωτογραφία φόντου: Elliott Walker / κίτρινο αμάξι: Tunic / επεξεργασία εικόνων&κολλάζ: Νεφέλη 

Και μετά κοιμήθηκα και είδα πάλι τα δύο αγαπημένα μου όνειρα , τα πιο ωραία που βλέπω, είμαστε λέει σε ένα κίτρινο παλιό αυτοκίνητο με χαμηλή οροφή και γελάμε και παντού έχει αυτό το μαλακό φως του απογεύματος κι εμείς ταξιδεύουμε στον μεγάλο δρόμο και μετά είμαι κάπου με γρασίδι και ψηλά δέντρα και ξύλινα σπίτια και μια ξύλινη εξέδρα και μπροστά λίμνη και πάλι παντού αυτό το μαλακό φως κι εγώ κρατάω ένα κόκκινο μπαλόνι και γελάω

Ωραία που είναι τα χρώματα στον ύπνο και στον ξύπνιο

Βουτιά στην αμαρτία

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Της Επιστροφής

by nelly

Οι γιαγιάδες οι θείοι τα ξαδέρφια οι κουρελούδες τα μπαούλα τα παλιά κρεβάτια το πράσινο παντού πράσινο και λίγο κίτρινο και λίγο κόκκινο και τί θα κάνουμε όταν μια μέρα δεν θα είναι η μαυροφορεμένη φιγούρα στο καθρεπτάκι του αυτοκινήτου να χαιρετάει, είπε ο μπαμπάς, και μετά μακρυά πάλι γύρω και πάνω από τα βουνά και η ομίχλη και το πέτρινο καφέ-βενζινάδικο με τους σκύλους απέξω και την τεράστια ησυχία και το τσάι και τη μουσική στο αυτοκίνητο και την φίλη που κι ας μην ήταν εκεί όμως ήταν για να της τα πεις και τελικά η επιστροφή που πάντα σε γυρίζει.

by nelly

Ήταν ωραία, όμως κι εδώ ωραία θα είναι, τριήμερο πρωτομαγιάτικο πανηγύρι στη γειτονιά και πάγκοι με χρωματιστές καραμέλες και υφάσματα και παιχνίδια και σαπουνόφουσκες σε κουτί και ήσυχη ζωή μέχρι το δίπλωμα του βιολιού στις 16/6.

Και ένα ωραίο δημοσίευμα!

by photoharrie

Δημοσιεύτηκε στη Lifo αυτής της εβδομάδας από τον Φώτη Βαλλάτο με τίτλο "Με τη Nefeli Walking Undercover στο Belle Epoque [όλα είναι κύκλος]" και μπορείτε να το βρείτε είτε στο δρόμο είτε στο site της Lifo στην ηλεκτρονική μορφή του, κάνοντας κλικ στην εικόνα ακριβώς από πάνω ή εδώ για την εικονική μορφή της έντυπης έκδοσης (σελ. 39)

Καλή μας άνοιξη!

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Comicdom Con Athens 2011

Αν ήταν πάλι να γεννιόμουν για δεύτερη ζωή
θα ήθελα να με γεννήσεις κόμικ

Παναγιώτης Πανταζής / Τάσος Ζαφειριάδης



Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Η άνοδος του υπαρκτού σουρρεαλισμού

Και ξαφνικά άρχισαν να ξεπηδούν από το πουθενά φιγούρες περασμένες ανεξήγητες.

Ένας πειρατής στην Πατησίων, ένας του μεσοπολέμου μάγκας πειραιώτης, τρία δερβίσικα παιδιά, δύο γύφτοι και ένα πλυντήριο.

Ο πειρατής δεν ήταν σαν τον κάπταιν χουκ κι έτσι δεν τον είδαν όλοι, εγώ όμως είδα το αριστερό του φρύδι που ήταν τρία δάχτυλα πιο πάνω από το δεξί, τη ριγέ του μπλούζα και το ναυτικό καπέλο και το μάτι του που κοιτούσε σκοτεινά το τρόλευ και κατάλαβα ότι ήταν πειρατής διεφθαρμένου πληρώματος της Αδριατικής που τραγουδά τη νύχτα άγρια τραγούδια με κραυγές για σκελετούς και δαίμονες.

Ο του μεσοπολέμου μάγκας πειραιώτης διέσχισε το δρόμο πολύ σεκλετιασμένος, το πανωφόρι του ριγμένο στραβά στον ώμο, η περπατησιά βαριά και το μουστάκι τσαχπίνικο, δεν τον πήραν είδηση οι υπόλοιποι γιατί κοιτούσαν από την άλλη, εγώ όμως κατάλαβα οτι πονούσε για γυναίκα και είχε καημό μεγάλο.

Τα τρία δερβίσικα παιδιά είχαν λυμμένο το ζωνάρι και αίμα στο βλέμμα όταν σταμάτησαν το αυτοκίνητο με μία κίνηση μόνο της παλάμης, πέρασαν από μπροστά, έφτυσαν στα αριστερά τους και προχώρησαν με την άσφαλτο υποταγμένη κάτω από τις μυτερές τους μπότες. Οι άλλοι δεν έδωσαν σημασία γιατί κοιτούσαν το φανάρι εγώ όμως ήξερα οτι φεύγαν από καυγάδες και σε τέτοιους ξαναπήγαιναν αφού μας προσπεράσουν.

Ο γύφτος κι η γυναίκα του η τσίφτισσα πέρασαν κάτω από το σπίτι με το ντάτσουν τους και ρώτησαν αν έχουμε παλιές συσκευές που θέλουμε να ξεφορτωθούμε. Εμείς είχαμε ένα πλυντήριο ρούχων στην ταράτσα και έτσι ο γύφτος κι η γυναίκα του η τσίφτισσα ανέβηκαν πάνω για να αναλάβουν το ξαλάφρωμα. Ο γύφτος είπε "θα το πετάξουμε από την ταράτσα στην καρότσα", η μαμά άσπρισε και η γύφτισσα γέλασε, οι γείτονες βγήκαν αδιάφορα στα μπαλκόνια τους και εμείς προσπαθούσαμε να πείσουμε τον γύφτο οτι αν πετάξουμε ένα πλυντήριο από την ταράτσα στο ντάτσουν, το ντάτσουν θα βουλιάξει κι αυτός γελούσε σαν την γυναίκα του την τσίφτισσα κι όλο μας έδειχνε τα χρυσά του δόντια. Οι δικοί μου δεν το κατάλαβαν οτι γύρω από τον γύφτο δεν υπήρχε βαρύτητα αλλά εγώ τον είδα που είχε δεμένο ένα βαρίδι κάτω από το παπούτσι για να μην τον παίρνει ο αέρας.

Όλα τα είδα και σκέφτηκα οτι να, τώρα που η πραγματικότητα στραβοκάθησε στον άθλιο σβέρκο μας και βρήκε τις μέρες παραδομένες χωρίς άμυνες, άνοιξε μια ρωγμή στο χρόνο και άρχισαν να κατεβαίνουν σιγά - σιγά μορφές και φαντάσματα από παραμύθια των θαλασσών και τον τεκκέδων του χθες και του αύριο, που τόσο καιρό ζούσαν ήσυχα στο μέρος που τους φύλαξε η ώρα, μέχρι που όλα ήρθαν τούμπα και τα έφεραν στην από καιρό χαλασμένη σειρά του τώρα.

Όλα τα είδα κι όλα τα κατάλαβα, μόνο για ένα απορώ, που όλα τα είδα μόνο εγώ κι άλλος κανένας.

Γι' αυτό, από σήμερα και μέχρι την πρώτη του άλλου μήνα,
θα είμαι ένα χοροπηδηχτό ψάρι.

Σαν ανθρώπινο ον ήμουν πολύ ανθρώπινη.

Λεπτομέρειες εδώ

Καλό μας μήνα


Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Φοβισμένη μου γενιά

Είπαν του Μαξ:

Μα είσαι τόσο μικρός.

Αυτό είναι καλό, τους απάντησε, περνώ με τις δυνάμεις μου κι από χαραμάδες.

Κι έπειτα ρώτησαν:

Κι η μοναξιά; Τι θα κάνεις για τη μοναξιά;

Θα διώξεις όλη τη θλίψη; *

Φοβισμένη μου γενιά που φοβάσαι το φόβο

Μη σε κοροιδέψουν μη σε προδόσουν μην εμπιστευτείς και σε δώσουν

Την αγάπη τον έρωτα

Τον πόνο

Περιφέρεσαι με τα θλιμμένα σου μάτια

Σχεδόν συνηθίζοντας στη θλίψη /
γυρίζεις γύρω από τις σκοτεινιασμένες σκέψεις σου διαμορφώνεις την στεναχωρημένη ύπαρξή σου, πλανεμένη μου γενιά, κυλάς στην πεπατημμένη των ημερών στο χειμώνα
αντί να τραβήξεις τον εαυτό σου ουρλιάζοντάς από τα μαλλιά και να τον σύρεις στο φως

Με τη βία, τον άτιμο ξεσυνηθισμένο εαυτό σου

Να τον πετάξεις κάτω να του σκίσεις τα ρούχα να πηδήξεις στο κουβάρι του φωνάζοντας και βρίζοντας να τον ξαναστήσεις όρθιο και να του δώσεις μία να φύγει

Να βουτήξει στις πέντε δέκα δύο μία χαραμαδες φωτός χωρίς δίχτυ ασφαλείας κι ας χασει κι απ' τα κεκτημμένα

Ο Μαξ απάντησε:

Ναι, έχω μια ασπίδα – θλίψης. Κρατάει μακρυά τη θλίψη. Είναι αρκετά μεγάλη για όλους μας.

Θα κάνω έτσι στη μοναξιά:

Βρρρρρρρρρρρουουου-ΜΠΦΦΦ! *

Σα ρθεις σ' αυτή τη γη και σα φύγεις / βρε γεροντάκι η ψυχή σου τ' ορίζει / πώς θα το ζήσεις, και λίγο ο χρόνος / κι ο γερο - Λέμας που έσβησε μόνος

Σκίστα όλα και γύρνα από την ανάποδη

Κι ας τακιμιάσουν αντάμα τα χνώτα / που δεν τα φέρνει η ζωή όπως πρώτα / μην είναι τώρα μόνο το έρμο μας ψυχάκι / τώρα που πάει να γίνει μπατιράκι

Βρρρρρρρρρρρουουου-ΜΠΦΦΦ


* Where the wild things are

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Σημειώσεις του Ευτυχισμένου Ανθρακωρύχου

Ενημερώσεις!

Την Τρίτη αυτή, 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Της Γυναίκας,
τα κορίτσια παίζουν μουσική!
Με πιάνα, κιθάρες, στυλόφωνα, μεταλλόφωνα, βιολιά και theremin,
10 συν κάποια παραπάνω στις 10 συν κάτι παραπάνω συμπράττουν στον "Άνθρωπο" (Γιατράκου 19, Μεταξουργείο)
και εξερευνούν τις χημείες και τις αλχημείες τους.
Είσοδος ελεύθερη!


Στη συνέχεια,
αυτή την Τετάρτη 9 Μαρτίου του 2011 αλλά και την επόμενη, 16 Μαρτίου του ιδίου ευτυχούς έτους, Leon σύναξις στο KOO - KOO (Ιάκχων 17, Γκάζι)!
Ώρα έναρξης 10 μμ με εισαγωγή από το δίδυμο των Le Page.
Είσοδος 12 ευρώ με ποτό.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Επιπροσθέτως,
καθυστερημένη προσθήκη,
στις 27 Μαρτίου και 3 Απριλίου,
Κυριακές αμφότερες,
η Βασιλική Καρακώστα και η "Κουρελού" της,
στο Club του Σταυρού του Νότου!
Εμβόλιμοι καλεσμένοι τραγουδιστές και οργανοπαίκτες,
Μαρία Παπαγεωργίου, Nefeli Walking Undercover, Μαρίνα Δακανάλη, Ζακ Στεφάνου, Λεωνίδας Μπαλάφας, Σπύρος Γραμμένος, Νάνα Μπινοπούλου, Γιώργος Μακρής, Θωμάς Κωνσταντίνου, Fanfara Transilvania.
Ώρα έναρξης 22.30, είσοδος 12 ευρώ με ποτό.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όσο για τα παλιά που φύγανε και δε θα ματαγυρίσουν,
το βίντεο που ακολουθεί είναι από το masque live του Pan Pan - κατά κόσμον Παναγιώτη Πανταζή - στο 6 Dogs την Πέμπτη που μας πέρασε.
Η υπογράφουσα δηλώνει με το χέρι στην καρδιά πώς ήταν από τα πιο όμορφα live στα οποία έχει συμπράξει το βιολί της και γι' αυτό ευχαριστεί τον Pan Pan, τον Γιώργο Λιγουριώτη αλλά και την Arte Fiasco που σχεδίασε το βράδυ τόσο ωραία και την έκανε ευτυχισμένη στο soundcheck με εκείνο το τσάι. 
Ωραία που είναι να σηκώνεις τα μάτια και μπροστά να χαμογελάνε.
Και είς άλλα.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Εγινήκαμε εικόνα #1

Εγινήκαμε εικόνα!
Πατώντας στην εικόνα παραπάνω ή στον σύνδεσμο παρακάτω, μπορείτε να μεταφερθείτε στο πρώτο από τα τέσσερα βίντεο που φτιάξαμε με τον Κωνσταντίνο Κουκουλιό,
τον οποίο ευχαριστώ υπέρμετρα για τον τρόπο που δούλεψε πάνω σε αυτά.
Το τραγούδι είναι το 1 από τα 9 που ηχογράφησα στα Fab Liquid Recording Studios μέσα στον Ιούλιο που μας πέρασε. Στίχοι / μουσική / ενορχήστρωση, δημιουργημένα και εκτελεστά σε καθεστώς συγκεντρωτισμού από εμένα
Με ένα κλικ στον τίτλο του τραγουδιού με τα λαχανί γράμματα, θα βρεθείτε στη θέση του βίντεο στο youtube.
Καλή ακρόαση!
Το ρε και το μι απ' την ηρεμία

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Το Παιδί Με Το Κράνος


Έι οπ
Όταν ανέλαβε χρέη γραμματέα βούρκωσε.
Τι καλά, είπε η φωνή του με σπασμένο εαυτό, κανένας από τους φίλους μου δεν είχε ποτέ οβάλ γραφείο και 7 (επτά) διαφορετικές σφραγίδες.
Κι όταν ο κύριος Πι μια μέρα τσαντίστηκε και του χτύπησε τη γραβάτα στο κεφάλι λέγοντας του με τη σειρά, πάρε, τις, αναθεματισμένες, αποδείξεις, σου, από, μπροστά, μου, και, πήγαινε, να, πεθάνεις, στην, έρημο, τον εκοίταξε με λατρεία και βαρώντας προσοχή μάζεψε τις αποδείξεις του κι έφυγε για την έρημο.
Τώρα σταματημένος στο 64ο χιλιόμετρο της παραερήμιας οδού, σκεφτόταν ότι ο κύριος Πι ίσως ποτέ να μην τον αγάπησε πραγματικά. Οι φωτοτυπίες, οι καφέδες, η γραβάτα, όλα ένα ψέμα, μια μετοχική ουτοπία, το υπαλληλικό μήλο και η πτώση από την αίθουσα με το aircondition.
Ξαναέσκυψε και έσπρωξε πάλι το αυτοκίνητο.
Οι αποδείξεις του ζύγιζαν 83 ανθρώπους και 4 γάτες - αφόρητο φορτίο όταν ο μέσος άνθρωπος σε συνθήκες ερήμου μπορεί να σπρώξει μέχρι και 76 βατράχια. Το αυτοκίνητο βόγγηξε βγάζοντας τη μαμά αληθινή που πάντα έλεγε, Τομ, σταμάτα να μαζεύεις αποδείξεις, ίσως μια μέρα ξεμείνεις στην έρημο και δεν είναι κανείς εκεί να σπρώξει.
Άνοιξε το πορτ μπαγκάζ και κοίταξε με πάθος την αγάπη που ήρθε από την ταμειακή μηχανή.
Πορτοκάλια 4,30, Τ.Μ. 0,90, 3,87, ΦΠΑ 13%.
Ρίγησε από συγκίνηση και έκλεισε τα μάτια του.
Όταν τα ξαναάνοιξε υπήρχε μια μαύρη βούλα στο δεξί του μάτι.
Ξαφνιάστηκε και την κοίταξε εξονυχιστικότερα σα νύχια σε κότερα.
Αυτό που είδε τον έκανε να αναπηδήσει πάνω και να προχωρήσει ευθεία και μπροστά.
Είκοσι μέτρα πιο κει κοιτώντας την έρημο στα αριστερά μας και με την πλάτη στο βουνό δεξιά μας, στεκόταν ένα παιδί φορώντας ένα κράνος, Το Παιδί Με Το Κράνος
Ο Τομ κοντοστάθηκε.
- Τι με κοιτάς, ηλίθιος είσαι; Θα πάρεις ένα χαρτομάντηλο;
Ο Τομ προβληματίστηκε.
- Τι κάνεις εδώ;
- Με κατέβασε ο μπαμπάς μου από τη μηχανή γιατί είχα λόξυγγα.
Δίπλα στο Παιδί Με Το Κράνος υπήρχε ένα ανοιγμένο κουτί χαρτομάντηλα και ένα σημείωμα που έλεγε "22 το ένα".
Ο Τομ έβγαλε 22 αν και τα θεώρησε πολλά, πήρε ένα χρησιμοποιημένο και το βαλε στην τσέπη του.
- Μην είσαι τσιγκούνης πάρε άλλο ένα.
Έβγαλε άλλα 22 και πήρε ένα που είχε μια καύτρα από τσιγάρο.
Κοίταξε το Παιδί και του είπε, τώρα σου έδωσα 44, δώσε μου την απόδειξη γιατί πρέπει να φύγω.
Το Παιδί ρώτησε: Που πηγαίνεις; , κι ο Τόμ είπε.
- Πήρα τις αποδείξεις μου και πάω να πεθάνω στην έρημο.
Το Παιδί Με Το Κράνος αναστέναξε, έβγαλε το κράνος, κάθησε χάμω οκλαδόν και είπε:
Τα φώτα η τσίκνα ο φούρνος ο δρόμος το ποτήρι το ξημέρωμα τα μανταλάκια τα σεντόνια το μολύβι η χτένα οι κόκκινες πιτζάμες οι νερατζιές στο πεζοδρόμιο η γιαγιά η εφημερίδα οι κλωστές το τραγούδι η νύχτα.
Ξαναέβαλε το κράνος και σηκώθηκε και
- Σινανάι νινανάι,
είπε του Τομ και έπειτα έβγαλε έναν αναπτήρα, έβαλε φωτιά στο πορτ μπαγκάζ, πέρασε μια μηχανή, ανέβηκε, έφυγε και δε γύρισε.
Ο Τομ κοίταξε τη φωτιά, πέταξε τις στάχτες, μπήκε στο αυτοκίνητο, έστριψε και γύρισε


ΥΓ Την εικόνα βρήκα στο http://www.bluefaqs.com/ και είναι του Daniel Y. Go