Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Και να καθαρίσουμε τα μυρμήγκια


Το έτος 2056 ήταν αδιαμφισβήτητα το έτος των μυρμηγκιών.
"Δεν αντέχω άλλο", είπε η Αν - Μαρί φωνάζοντας σε διάστημα 5ης καθαρής και με την μωβ βαλίτσα στο αριστερό χέρι βγήκε από τη ζωή του Ζωρζ - Λι.
Τα δύο δίδυμα μυρμήγκια του ισογείου περπάτησαν από το δεξί μπατζάκι του Ζωρζ - Λι μέχρι το ύψος του αριστερού πνεύμονα και κοντοστάθηκαν στον στεναχωρημένο ρυθμό των εννιά ογδόων, ο οποίος χτύπαγε δύο δέκατα έκτα σε κάθε κίνηση και μετά βυθιζόταν σε παύσεις.
Ο Ζωρζ - Λι φόρεσε τα καρώ γάντια της κουζίνας και πήγε στο μπάνιο να πετάξει γυναικεία προιόντα περιποίησης σκεφτόμενος οτι θεωρητικά δεν θα υπήρχε κανείς μέχρι το βράδυ να τα χρησιμοποιήσει.
Κοίταξε το κουτσό μυρμήγκι στο καπάκι και αναρωτήθηκε αν του αρέσει η μυρωδιά της σταφίδας προερχόμενη από πλαστική κυλινδρική συσκευασία με άσπρο υγρό προορισμένο να μυρίζει σταφίδα.
Μετά ο Ζωρζ - Λι μεταφέρθηκε στην κουζίνα, ρύθμισε τον φούρνο στους 180 και απομάκρυνε από τη σακούλα του ψωμιού την επταμελή οικογένεια που μετέφερε με προσήλωση ένα δύο δυόμιση σουσάμια από τα αριστερά προς τα δεξιά και κάτω.
Θεώρησε οτι τώρα που έφυγε η Αν - Μαρί θα χρειαστεί ένα έκτακτο συμβούλιο με τα μυρμήγκια, καθότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης θα του ήταν δύσκολο να τα συντηρήσει στηριζόμενος στο μισθό του γυαλιστή καθρεπτών, ο οποίος ομολογουμένως δεν αρκούσε για μεγάλα ανοίγματα.
Την ώρα που έβαζε στο φούρνο το κατεψυγμένο ρολό, χτύπησε το τηλέφωνο και ο Ζωρζ - Λι μεταφέρθηκε χορεύοντας ένα μελαγχολικό ταγκό προς το σαλόνι.
"Εμπρός", είπε κάνοντας μια στροφή την αόρατη ντάμα του και αγγίζοντας τολμηρά το γοφό της πάνω από το κίτρινο βελούδο. Η γραμμή κουδούνισε και ύστερα έπεσε με ένα μαλακό κλικ. Ο Ζωρζ - Λι παραμέρισε από τα πλήκτρα 4, 7, # ένα γέρικο ζευγάρι και έναν προπονητή του γκολφ που σέρναν ένα μόριο σταφυλιού και κάθησε οκλαδόν στο πάτωμα μπροστά από τον τοίχο.
"Έι", είπε στην παρέλαση που κατευθυνόταν προς την άκρη του τοίχου. "Πρέπει να μιλήσουμε".
Η παρέλαση σταμάτησε και όλοι γυρίσαν προσεκτικά προς τον καθιστό Ζωρζ - Λι. Αυτός έξυσε το κεφάλι του και ξερόβηξε.
"Ή Αν - Μαρί έφυγε. Ο μισθός μου δε φτάνει για να τα βγάλουμε όλοι πέρα. Νομίζω πρέπει να μετακομίσετε"
Ο πρώτος τον κοίταξε, ύστερα κοίταξε τον δεύτερο, ο δεύτερος κοίταξε τον τρίτο, ο τρίτος τoν τέταρτο, ο τέταρτος τις τρεις τελίτσες και οι τρεις τελίτσες το ν.
Ο πρώτος έξυσε το κεφάλι του, ξερόβηξε και έδωσε στον Ζωρζ - Λι το μπουκαλάκι. Το μπουκαλάκι ήταν 8,5 φορές πιο μικρό από την παρανυχίδα της Αν - Μαρί και ο Ζωρζ - Λι διάβασε συλλαβιστά την επιγραφή "Φάε με" κάνοντας μια καλοζυγισμένη κορόνα στο "με".
Ο ιΛ - ζρωΖ γύρισε προς το τηλέφωνο, μύρισε το μισοψημένο ρολό απ' την κουζίνα, κοίταξε τον λογαριασμό του ρεύματος στο οβάλ τραπέζι της γωνίας και μετά έφαγε αυτό που του είπανε να φάει.
Μετά από 2 λεπτά σκαρφάλωσε στην σακούλα του ψωμιού, άρπαξε ένα σουσάμι με τη βοήθεια του προπονητή του γκολφ και άρχισε να περπατάει μεθοδικά προς την μικρή τρύπα της άκρης του τοίχου.
Το 2056 ήταν αδιαμφισβήτητα το έτος των μυρμηγκιών.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Για τη μαμά μου



..και ξέρω οτι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς και η μέρα θα φαίνεται μικρή ενώ θα είναι μεγάλη ξέρω οτι το άγχος θα υπάρξει και θα φαίνεται τρομακτικό σαν τα μαύρα φορτηγά πλοία στον ορίζοντα της Εύβοιας που τόσο με φοβίζουν ξέρω οτι θα κάνω λάθη και δε θα είμαι πάντα σωστή και ξέρω οτι η εφημερίδα θα είναι πιο τρομακτική από τα σκούρα πλοία του φόβου μου

..αλλά ξέρω οτι υπήρξε μια περίοδος στην αρχή του φθινοπώρου που άκουγα belle and sebastian ο καιρός ήταν ωραίος το τσάι ζεστό σε βαθιά κούπα

που κοιμόμουν γεμάτη ξυπνούσα πλήρης αγαπούσα πολύ ανθρώπους στίχους γεύσεις αρώματα

που υπήρχα περήφανα

κι όσο υπάρχει μια εικόνα να κρατιέμαι από αυτήν ο χειμώνας θα κυλήσει σαν το βαπόρι σε καλά νερά

και θα είμαι έτοιμη να σταθώ στο ύψος όλων και να τα πάω εκεί που θέλουν να φτάσουν

συγγνώμη που χθες σου μίλησα απόλυτα ενώ είχες δίκιο

και αν δεν τα φτιάξω όλα όπως θα έπρεπε να ξέρεις οτι την επόμενη φορά θα είμαι λίγο πιο σοφή

τώρα είμαι εδώ

και είμαι πολύ χαρούμενη που θα το ζήσω μέχρι τέλους

γεια μας

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Γράψτε για τον Σεπτέμβρη



Ο Σεπτέμβρης είναι όταν το νερό είναι χωρίς κύματα και η παραλία χωρίς ανθρώπους και ο ήλιος χωρίς κίτρινο πορτοκαλής στα βλέφαρά σου όπως επιπλέεις ανάσκελα ακούνητα σαν αστερίας

Είναι ο άδειος δρόμος και το φως που πέφτει φυσώντας τα μαλλιά σου

Τα σταφύλια που πλένεις στον νεροχύτη

Είναι ο Σεπτέμβρης οι άνθρωποι που αγαπάνε πιο πολύ πιο ζεστά πιο μαζί

Τα μάτια που γίνονται πιο στρογγυλά και πιο μεγάλα

Το τρίτο τραγούδι στην επιλογή που λέει οτι θα το σκάσουμε και θα γυρίσουμε τον κόσμο και θα συζητάμε μέχρι αργά σε ξενοδοχεία θα δοκιμάσουμε όλους τους καφέδες θα μου μιλάς για το βιβλίο που σε έκανε να κλάψεις και σε αγαπάω έχω ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου μια κυρία θα βηματίσει έξω από όλα τα τραγούδια που ακούσαμε μέχρι σήμερα συνάντησέ με σε μια ώρα στο άγαλμα

Και ο Σεπτέμβρης είναι οι σχολικές τσάντες η εξεταστική που δε θες να έχεις

Όλα αυτά που θα βρεις ξανά στην πόλη από την οποία το έσκασες

Αυτοί που μένουν πίσω και αυτό δείχνει μακρυά

Ένα μικρό τσιμπηματάκι μελαγχολίας πριν κλείσεις τα μάτια για τις μέρες που φύγαν

Οι ατέρμονοι κύκλοι που ποτέ δεν κλείνουν και τα ταξίδια που έκανες κάνεις και θα κάνεις

Το φουρφούρισμα στην κοιλιά

Το χαμόγελο που έχει ακόμα κάτι από τον αύγουστο

Ο Σεπτέμβρης είναι η μικρή σου κυριακή

ΥΓ αφιερωμένο στον καλο μου φίλο Δημήτρη για την όμορφη συζήτηση