Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Σημειώσεις ενός καθαρού ουρανού

Η αρχή του σχολικού έτους 2013 - 2014 συνέβη στην Κέρκυρα και επανατοποθετήθηκε εις Αθήνας ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι επιστροφής πλάι σε χωράφια καλαμποκιού και παραθαλάσσια γήπεδα.


Υπό τη σκιά της εξεταστικής φάντασμα, ο πιο ωραίος μήνας έδωσε τη θέση του στον Οκτώβρη και αυτό σήμαινε μικρά και μεγάλα μαθητάκια βιολιού (πρώτο κρύωμα: 2,5 εβδομάδες), ηχογραφήσεις για το νέο δίσκο του Leon στο Ναύπλιο, τετραήμερα γενέθλια, ύστερα περιοδεία με τον Pan Pan σε Λάρισσα και Κέρκυρα ΠΑΛΙ. Σωστός εγκληματίας.


Επιστρέφοντας από την περιοδεία του Pan Pan, (δεύτερο κρύωμα: 4 εβδομάδες) επί δεκαπέντε ημέρες δημιουργήθηκαν σωροί χαρτιών κάθε τύπου και χρώματος με σκονάκια στίχων, ραβασάκια ενορχηστρώσεων, διανομή ρόλων και προσθήκη νέων οργάνων, για αυτό που θα αποτελούσε το δεύτερο Nefeli Walking Undercover άλμπουμ.


Τις επόμενες μέρες και για κάτι λίγοτερο του ενός μήνα, από τα ανανεωμένα The New Fab Liquid Recording Studios πέρασαν πέραν των τάπερ και των ντιλίβερι, έγχορδα μικρά και μεγάλα, πνευστά, φωνές, κουζινικά και λοιπά στοιχεία ήχου και νοικοκυριού. Δυστυχώς, η καμερούλα της μίας χρήσης δεν εμφάνισε καμία από τις φωτογραφίες των ηχογραφήσεων παρά μόνο μία εξωτερική χαριτωμένη θέα με λεύκες και σεντόνια. Καθότι όμως περιστασιακά υπήρχε βαρύτερο πυροβολικό σταθερής και εν κινήσει εικόνας, άμα τη μεταγενέστερη πληροφόρηση περί των συμμετοχών στο δίσκο θα δοθεί και διαθέσιμο οπτικό υλικό.


Σε γρήγορους ρυθμούς και όντας πλέον Δεκέμβρης (τρίτο κρύωμα: 3,5 εβδομάδες), ακολούθησαν συναυλίες μαθητών και μια μεγάλη χριστουγεννιάτικη παράσταση της παιδικής ορχήστρας του ωδείου "Φ.Νάκας", η οποία έντυσε ηχητικά παραμύθι της συντάκτριας της παρούσας ανασκόπησης υπό τον τίτλο "Ήταν ένας γάιδαρος...".
Και με αυτά και με εκείνα, άλλαξε ο χρόνος και η live εκδοχή του Nefeli Walking Undercover πήρε τα βουνά και τα λαγκάδια για μία ζωντανή εμφάνιση στη μουσική σκηνή "Κεντρική Πλατεία" των πάτριων Τρικάλων και κοντοσούβλια ανάλογα σε αριθμό με το ποσό των συγγενών επί του εδάφους.


Η επιστροφή που ακολούθησε στην Αθήνα, εορτάστηκε με α) μία άκρως αποτυχημένη εξεταστική, κατά την οποία εδόθησαν τα μαθήματα Σύνθεση Ποινικού Δικαίου, Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο και Εμπορικές Εταιρίες, με απόδοση πιθανολογώ φθίνουσα κατά την ως άνω σειρά απαρίθμησης, β) ορισμένες καταστάσεις συνεντευξιακού χαρακτήρα με πιο απολαυστική εξ αυτών την επί του αέρος συζήτηση με τον Γιώργο Χριστοδουλόπουλο στο αυτοδιαχειριζόμενο δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ, γ) μία ζωντανή εμφάνιση στη μουσική σκηνή "1002 νύχτες", η δεύτερη μετά των Τρικάλων με τη νέα σύνθεση της live μπάντας του Nefeli Walking Undercover (γεια σου Νίκο, γεια σου Αλίκη) και δ) μια συλλογή με ρεμική συμμετοχή στην οποία θα αναφερθώ και σε ξεχωριστή ανάρτηση.


Σήμερα λοιπόν, υπό τον αίθριο Φλεβάρη του 2014 (παρά τρίχα τεσσεράμισο κρύωμα: μία μέρα ναι, μία όχι, δυο ναι, δυο όχι, .... , ν), στο παντοτινό δωμάτιο του οποίου η πόρτα ανακαινίστηκε καλλιτεχνικώς, συγγράφεται και συντίθεται το μουσικό παραμύθι "Ένα τρένο πάνω απ' τη θάλασσα", κατά αποκλειστικότητα για την παιδική ορχήστρα "Φ.Νάκας". Το παραμύθι διαδραματίζεται στο μέλλον, σε μια γη που οι πάγοι έχουν λιώσει, αφήνοντας μόνο δυο σημεία στεριάς να τα ενώνει το τρενάκι μας με ράγες πάνω απ' το νερό. Μέχρι στιγμής έχει κατασκευαστεί ο σκελετός της ιστορίας, έχουν γραφτεί τα κομμάτια "Δυο κομμάτια γης", "Το τρένο", "Οι τσιπούρες" και "Οι χαλασμένες ράγες" ενώ στην ηλιόλουστη αίθουσα του έκτου ορόφου του ωδείου τα κομμάτια προβάρονται πυρετωδώς μεταξύ άλλων για να εκτελεστούν ζωντανά το προσεχές καλοκαίρι.


Παράλληλα, το δεύτερο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε ολίγον τι σιωπηρά, ολοκληρώνεται λίγο το λίγο και ψήγματά του θα δουν σιγά σιγά το φως της μέρας υπό τη μορφή φωτογραφιών από τις ηχογραφήσεις, αποσπασμάτων βίντεο, πρώιμων σχεδίων και, μιλώντας πλέον δημόσια, υπό τη μορφή μιας απάντησης περί του πως θα πορευτεί στη συνέχεια του σε σχέση με τις παλαιές υποχρεώσεις απέναντί του.


Μικρό ημερολόγιο με μεγάλες πληροφορίες, μείνανε καιρό τα haiku παραπονεμένα κι ο ουρανός αυτές τις μέρες, πάνω από καλά κι από κακά, στεκότανε καλός.