Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Από Το Κόκκινο Τετραδιάκι


Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει να μην έχει ούτε λάμψη ούτε αξία μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά

Αβάσταχτη ευτυχία
Έτσι χωρίς λόγο και τραγούδι έσκασε ξαφνικά από πρόσφατο πρωινό υποσυνείδητο


Και λέει μου πες είσαι ερωτευμένη? Και σου πα ναι αλλά όχι όπως το εννοείς

Και πώς το εννοείς εσύ με ρώτησες

Και σου πα οτι δεν είμαι ερωτευμένη με άντρα δεν είμαι με αγόρι αλλά με άντρες με αγόρια με γυναίκες με κορίτσια με πρόσωπα άσχημα πρόσωπα όμορφα με δέντρα με σπίτια με φαγητά με τραγούδια με χρώματα στους τοίχους με όσους ακούω όσους βλέπω όσους νιώθω με όσα ακούω όσα βλέπω όσα νιώθω με εσένα με εμένα με τα πάντα

Κι εσύ λέει μου πες κι εγώ είμαι ερωτευμένος αλλά έτσι όπως το εννοώ

Και χαμογέλασα κι είπα αυτό δεν είναι κακό και νιώθω τώρα πολύ ωραία που ναι σα να πετάω και στριφογυρίζω στην καρέκλα μου και αυτή δε με χωράει και θέλω να φωνάξω και να σηκωθώ και να χοροπηδήσω και να τραγουδάω για όσα με κάνουν να χαίρομαι που είμαι εδώ που είμαι τις στιγμές που είμαι και δεν είμαι πια στεναχωρημένη που το διάβασμα δεν πήγαινε καλά μια βδομάδα και είχα νέυρα και φώναζα αλλά όχι χαρούμενα και τώρα είναι πολύ ωραία που μαι 19 χρονών και μπορώ να μαι ρομαντική σαν σε ταινία και να φτιάχνω ιστορίες που δεν έχουν γίνει ή έχουν γίνει ή θα γίνουν και όλα αυτα να τα γράφω απλά με μικρές μεγάλες λέξεις ευτυχία και να εννοώ τα πάντα και να νιώθω τόσο απέραντα γεμάτη από πολλά χαμογελαστά πράγματα και όλα αυτά και τις ιστορίες και τα πάντα και τα πράγματα να τα γράφω σε ένα κόκκινο τετραδιάκι κατά τη διάρκεια 3ωρου μαθήματος στον 3ο όροφο της σχολής εδώ κάπου στο κέντρο
.
.
.
.
ΥΓ Ψέμματα. Όχι χωρίς λόγο. Οι ρίζες της ευτυχίας μου είναι χωμένες στο ξύλινο πάτωμα του σπιτιού μου

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Οι Πιο Όμορφες Μέρες Μας


Άμα το χάσεις το λεωφορείο το χασες σας βρίσκεται ένα εισιτήριο αυτά τα περίπτερα δεν έχουν ποτέ

Ψυχές μόνες επιβιβάζονται στριμώχνονται φρενάρουν αποβιβάζονται

Ο γιος μου ξέρετε σπουδάζει στο εξωτερικό είμαι μόνη μου εδώ έρχεται τα καλοκαίρια

Ψυχές άδειες χτυπάνε μικρά χαρτάκια που τραγουδάνε μικρά κλικ σε τετράγωνα στόματα

Κίνηση σήμερα πολύ κίνηση ανοίχτε κανά παράθυρο θα σκάσουμε

Ψυχές ρευστές βολεύουν τα ψώνια τους κοιτάνε ένα γύρω και αγκαλιάζουν τις σακούλες τους

Τι είναι ο έρωτας τον έρωτα νεαρέ μου τον έχουν εξαχρειώσει ακούς αγάπη μου λατρεία μου τι είναι αυτό δεν είναι αυτό ο έρωτας τον έρωτα νεαρέ μου τον έχουν εξαχρειώσει

Ψυχές μαρμάρινες ακουμπάνε το κεφάλι γυρτά στα αριστερά κλείνουν τα μάτια κραδασμοί ραγίζουν το μάρμαρο

Κάνε πιο πέρα να κάτσω είμαι άρρωστη δε σας χρειάζομαι εγώ έχω λεφτά στην τσάντα μου θα πάω στο λιμάνι και θα φύγω δε σας χρειάζομαι με τις ικανότητές μου θα σας νικήσω όλους

Ψυχές ξεχασμένες παραμιλούν και γυροφέρνουν τα μάτια είναι εδώ και είναι εκεί σε βλέπουν και δε σε βλέπουν αχ να φύγουν να φύγουν να φύγουν από δω

Έχει πορεία ακούσατε κάτι περνάει αυτό από Ομόνοια?

Ψυχές αργοπορημένες στο φανάρι πάνω αναβοσβήνουν είναι φάροι καντηλάκια το θλιμμένο πάλσαρ κι αυτός ο δρόμος θα χει πάντα ναυαγούς

Κάνε πιο πέρα να περάσω στη χώρα σου δεν είχε συγκοινωνίες?


Ψυχές μικρούλες διάφανες σιωπηλές σαν κυριακές χώνονται στη γωνία κουρασμένες υπομένουν και ταξιδεύουν σε ένα χυδαίο τρόλευ με αόρατα απαγορευτικά αόρατες θάλασσες ταξίδια αποδημητικά η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει


Ο γιος μου σπουδάζει στο εξωτερικό είμαι μόνη μου εδώ κι έρχονται καλοκαίρια


Βγήκα στην ταράτσα κι έκανα σαπουνόφουσκες κι έφτασαν μέχρι τον ουρανό