Που περιμένουμε να ρθει

Είναι λεπτό και ανάλαφρο κι είναι στρώμα φωτός κι αέρα στο οποίο πατάς ψιθυριστά όταν απλώνεις λευκά ρούχα στην ταράτσα


Είναι σαν γαργαλητό στην κοιλιά και γύρω γύρω ζέστη όταν ξυπνάς και ανοίγεις το πατζούρι που πάντα θα χτυπήσει πρώτα στην άκρη, θα γυρίσει πίσω και θα το πας με το χέρι ξανά μέχρι το τέλος


Είναι φευγάτο κι απρόσκλητο φτιαγμένο από λεπτομέρειες μικρές ή γεγονότα μεγάλα


Είναι ένας κύκλος που σε πάει μια χαμηλά και μια ψηλά για να μη βαριέσαι αλλά είναι κύκλος κι ο κύκλος δε σταματάει ούτε στα χαμηλά ούτε στα ψηλά μοναχά γυρνάει


Είναι το σκοτάδι και η αυγή στον στίχο εκείνο που λέει οτι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή και είναι αυτό που σε κάνει να ξέρεις οτι αν κάτι δεν πήγε καλά δεν πειράζει, θα φτάσεις τώρα πολύ κάτω αλλά μετά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ανέβεις μέχρι την επόμενη στιγμή που θα ξαναπέσεις και θα ξαναανέβεις γιατί το 'παμε είναι κύκλος και γυρνάει


Είναι η αίσθηση του ξύλου κάτω από τα γυμνά σου πόδια όταν διαβάζεις βιολί στο σαλόνι και στέκεσαι ακριβώς μπροστά σε ένα τζάμι που έχεις διώξει για να βλέπεις δρόμο και να μυρίζεις ουρανό


Είναι νερό στο οποίο επιπλέεις αρχές φθινοπώρου όταν είσαι το μόνο ον που χει ξεμείνει στον πορτοκαλοκίτρινο ορίζοντα


Είναι εδώ και είναι εκεί


Είναι εσύ και είναι εγώ


Είναι αυτό

Αγαπητή Αλκυόνη

Η ταράτσα μου έχει αιχμαλωτίσει 3 μόρια φωτός και τα ανακρίνει -στοπ- οι αιχμάλωτοι ισχυρίζονται οτι είναι της δικής σου παράταξης -στοπ- εκφράζουμε τις ισχυρές μας αμφιβολίες γιατί μας φαίνονται μεθυσμένοι -στοπ- θα τους κρατήσουμε όσο χρειαστεί -στοπ- αμφίβαλλε τις ισχυρές σου εκφράσεις γιατί μας μέθυσαν κι εμάς

Ανασχηματισμός - Οι Ιππότες Της Στρογγυλής Κυβέρνησης

Από σήμερα ο ύπνος μας θα είναι πιο ανάλαφρος, πιο γλυκός, πιο σίγουρος. Οι Ιππότες Της Στρογγυλής Κυβέρνησης είναι εδώ σε νέα συσκευασία τσέπης, δώρο οι σαρωτικές αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο.


Έλληνα πολίτη, μπορείς να αναπνεύσεις ελεύθερα. Οι Προστάτες σου θα φροντίσουν να μη σου συμβεί τίποτα κακό. Άγρυπνοι φρουροί του ονείρου σου, άυπνοι μαχητές των δικαιωμάτων σου, άοσμοι διακοσμητικοί στύλοι της ταπεινής κι ασήμαντης ζωής σου.

Έλληνα πολίτη, χαμογέλα ανακουφισμένος. Τα παιδιά σου μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο παρόν με την ευθύνη της ΠΑΙΔΕΙΑΣ στα χέρια του ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ. Μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον γιατί θα συνεχίσει να εγγυάται προσωπικά για την ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ τους η κυρία ΦΑΝΗ - ΠΑΛΛΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ.

Έλληνα πολίτη, πέτα το πορτοφόλι σου και ξόδεψε όλα τα λεφτά σου στην Αράχωβα αυτό το σαββατοκύριακο. Δε χρειάζεται να ανησυχείς πια για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ο ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ αναλαμβάνει τα ηνία με τις συστατικές επιστολές 29 κατασκευαστών πλυντηρίων και την υπόσχεση οτι αν δεν είστε ευχαριστημένοι με το προιόν, τα λεφτά σας θα επιστραφούν στην τράπεζα και δεν θα ξαναβγούνεε ποτέ.

Έλληνα πολίτη, ζήσε τη στιγμή και τραγούδα ευτυχισμένος. Το πακέτο διασκέδασης σου και τους δεσμούς σου με τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ετοιμάζει με εναλλακτικότητα και πρωτοτυπία ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ.

Έλληνα πολίτη, ανησύχησες για τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σου; Μη μου αγχώνεσαι! ΔΕΝΔΙΑΣ στο Υπουργείο Δικαιοσύνης καθώς ο προκάτοχος της καρέκλας του ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ πάει μέχρι τα άγρια τοπία της επαρχίας μας να επιτηρήσει από κοντά την ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ως ο νέος προστάτης της. Στο αντίπαλο υγρόν δέος, άρχοντας των θαλασσών και των ψαριών, υπουργός ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ποιός ζει στη θάλασσα σε ανανά, ο κύριος ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ. Την διαχείριση του ενοχλητικού ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ και στα χωριά και στις θάλασσες θα έχει ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ.

Έλληνα πολίτη, τέρμα το στριμωξίδι στο λεωφορείο. Ο ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ απο τη θέση του υπουργου ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ έχει ήδη κλείσει συμφωνία με έμπορο αλόγων στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, τον οποίο του σύστησε ο φίλος του ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ που ανέλαβε τη διαχείριση των εκεί πραγμάτων.

Έλληνα πολίτη,πόσο έχεις μεγαλώσει Έλληνα πολίτη Έλληνα πολίτη, και επειδή θέλουμε να μεγαλώσεις κι άλλο μαζί με το Νουνού σου χαρίζουμε και τον κύριο ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ για να έχεις επιτέλους την υγιή ΑΝΑΠΤΥΞΗ που σου αξίζει.


Φίλε Έλληνα πολίτη! Σου φυλάω τα καλύτερα για το τέλος. Παραμένουν ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ σε ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΜΕΙΜΑΡΑΚΗΣ σε ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ σε ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ σε ΥΓΕΙΑΣ, ΣΟΥΦΛΙΑΣ σε ΠΕΧΩΔΕ. Δηλαδή για να καταλάβεις, θα αποτύχουμε να λύσουμε τις εξωτερικές μας διαφορές διπλωματικά, θα κάνουμε πόλεμο, θα τον χάσουμε λόγω εσωτερικής αστάθειας ΑΛΛΑ μετά, θα θανατώσουμε όλους τους τραυματίες πολέμου στα νοσοκομεία κι έτσι θα σώσουμε το περιβάλλον από την παρουσία μας.


Για μια ακόμη φορά, λάθος άνθρωποι θα αναλάβουν λάθος θέσεις χωρίς κανένα αξιολογικό κριτήριο.

Λυπάμαι για τον σαρκασμό μου που για κάποιους από αυτός ίσως είναι πιο άδικος απότι πρέπει, λυπάμαι ακόμα περισσότερο όμως που θα δω ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται ίδια.

Για όλες τις νέες θέσεις, http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=973178&lngDtrID=244

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος / Ανύπαρκτα γραμμάρια βιτρίνας vs 21 γραμμάρια ψυχής

Παραπάτησε λίγο κι έπεσε
Και τώρα έχει φύγει χωρίς να προλάβει
να δηλώσει αν θα ακολουθήσει θετική ή θεωρητική κατεύθυνση, να ζητήσει άλλο χρώμα μπάλες για το 15ο του χριστουγεννιάτικο δέντρο, να αλλάξει αριθμό, να πάρει παπαγάλο, να κλειστεί μέσα από βαριά ερωτική απογοήτευση, να μάθει να μαγειρεύει μακαρόνια, να αλλάξει θρησκεία 2 φορές, να γίνει ηθοποιός, να γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας, να γίνει τραγουδιστής, να γίνει ότι θα γίνει όταν θα μεγαλώσει
και εσύ τώρα κοιτάς τη φωτογραφία του που χαμογελάει και δεν ξέρεις τι να κάνεις
και καις και σπας και φωνάζεις
και καις και σπας και φωνάζεις και σιγά σιγά ξεχνάς
και όλο κάτι ραγίζει
σιγά κι αθόρυβα, κάτω από τις φωτιές και τις φωνές, ραγίζει ανενόχλητα και ήσυχα, καθισμένο σε μια αναπαυτική πολυθρόνα κοιτώντας τις οθόνες
τις οθόνες με τα γκλομπ και τα δακρυγόνα
με τους αναποδογυρισμένους κάδους και τους πυροσβεστήρες
και είσαι πάλι εσύ που βρίζεις χυδαία τους γνωστούς άγνωστους και τα ταραχοποιά στοιχεία που διαλύουν την ενότητα του κουκλόσπιτού σου
και δεν ξέρεις οτι η κάμερα ποτέ δεν ήταν εκεί να καταγράψει δύο παιδιά 15 χρονών, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, να τρώνε ξύλο παρακαλώντας για λίγες στιγμές εύθραυστης ανάσας
βλέπεις ραγισμένες βιτρίνες ραγισμένες περιουσίες ραγισμένες οικογένειες
ραγισμένη γαλήνη
αλλά δε βλέπεις τη ραγισμένη σου ελευθερία
δεν ακούς τη ραγισμένη σου δημοκρατία
δεν αγγίζεις τη ραγισμένη σου ευτυχία
σπάμε σιγά σιγά
και γινόμαστε θρυμματισμένα κομμάτια παγιδευμένα μπροστά σε επιλεγμένες εικόνες και εικονικές επιλογές
θα ραγίσω στα 18 μου χρόνια
γράφοντας ασύνταχτα κείμενα με υπερβολική χρήση παρατακτικής σύνδεσης
σε έναν γυάλινο κόσμο που με περιφρουρεί και μου κλέβει το οξυγόνο μου
και φυτεύει σφαίρες στην καρδιά μου
τα παιδιά στη χώρα του ποτέ ποτέ δε μεγαλώνουν
περπατάνε ανάλαφρα φορώντας πάντα το ίδιο νούμερο παπούτσια
πέρα και πίσω και πάνω από εμάς
γι' αυτό σταματήστε να αφιερώνετε ενέργεια σκέψη και συζήτηση σε βιτρίνες
σταματήστε να τον λέτε ο 15χρονος που σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού και πείτε τον Αλέξη
Ο Αλέξης που έφυγε
Ο Αλέξανδρος Ανδρέας Γρηγορόπουλος που δεν είναι πια εδώ

Γράμμα σ' ένα νέο ποιητή

" Σήμερα γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Μπήκε στο λεωφορείο μερικές στάσεις μετά από μένα. Κάθησε μπροστά μου και διάβαζε Rainer Maria Rilke στα ιταλικά. Είχε στα χέρια ένα μολύβι κλασικό το οποίο δεν χρησιμοποίησε. Η μόνη στιγμή που σήκωσε το κεφάλι ήταν για να κοιτάξει από το παράθυρο στα αριστερά του. Έχω μόνο μια φευγαλέα εικόνα του αλλά συγκράτησα καλά το βιβλίο του. Στις σελίδες πάνω πάνω αριστερά έγραφε εθνική βιβλιοθήκη στα ιταλικά. Σε μια άλλη έλεγε στο κείμενο trecenti poeti, πιο κάτω σκέτο poeta. Συγκράτησα και μια φράση: "Ah" risponse la signora. Δεν ξέρω ιταλικά, μόνο κάτι λατινικά από το σχολείο αλλά το βιβλίο του πρέπει να ήταν πολύ ωραίο αφού είχε μέσα ποιητές. Σε κάποια στιγμή ανασηκώθηκε και το κεφάλι του ήρθε πιο κοντά. Μπορούσα να τον ρωτήσω χαμηλόφωνα γιατί διαβάζει έναν γερμανό συγγραφέα στα ιταλικά. Θα μου απάνταγε ότι μια ιστορία που μιλάει για ποιητές χρειάζεται γλώσσα μουσική. Και μετά θα μιλάγαμε για την ποιητικότητα της καθημερινότητας. Μπορεί να μου χαμογέλαγε ανεπαίσθητα και να έγερνε το κεφάλι προς τα μπροστά προσπαθώντας να μου εξηγήσει κάτι αντιφατικό. Θα κατεβαίναμε μαζί και θα περπατάγαμε πλάι στα αυτοκίνητα συζητώντας μια συζήτηση που θα απαιτούσε ζωηρές κινήσεις των χεριών.

Στην πλατεία κατέβηκε και άρχισε να ανηφορίζει προς τα μαγαζιά χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για την ύπαρξή μου. "