Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

4 (τέσσερις) συγχορδίες



Πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα τη νύχτα του ιούνη κοίτα κοίτα τα φώτα τα βλέπεις τα φώτα πέρα από την ταράτσα μακρυά πίσω από τις κεραίες τρεμοπαίζουν στον αέρα που φυσάει ζεστός χωρίς λευκά γιασεμιά μόνο τα χαμομήλια της πόλης και λίγο η σκουριά στα κάγκελα τα βλέπεις εδώ γύρω στα μπαλκόνια δεν είναι κανείς μόνο ιταλικές καντάδες από το απέναντι παράθυρο και σαν κάποιος να καπνίζει την ώρα που αρχικεκτονικά μελετημένα άναψαν διαδοχικά ένα δύο τρία πορτοκαλί παράθυρα σε ένα δύο τρία διαμερίσματα δεξιά δεξιά κι αριστερά τώρα μέσα στο μαύρο τα τρία πορτοκαλί τετράγωνα στέκουν χωρίς να επικοινωνούν τα βλέπεις τι να σου πω για την νύχτα του ιούνη υπάρχει μέσα μουσική ένα πιάνο μια κιθάρα τέσσερις συγχορδίες περιγράφουν ένα λιβάδι με ψηλό ζεστό χορτάρι σχηματισμένα άσπρα σύννεφα σε γαλάζιο ουρανό τον βλέπεις πουθενά η πόλη πουθενά κανείς στην πόλη μόνο τα πορτοκαλί παράθυρα και τα φώτα μακρυά ανέγγιχτα πώς κλειστήκαμε έτσι πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον μείναμε να κοιτάμε τα φώτα μακρυά τι να σου πω για τη νύχτα του ιούνη που είναι μόνο μια μικρή πέμπτη η πέμπτη που τελειώσαν οι εξετάσεις στο γυμνάσιο της γωνίας όλοι γελάνε όλοι χορεύουν είναι παιδιά θέλουν να μεγαλώσουν να έρθει η στιγμή που η μαμά δε θα σου χαιδεύει μαλακά την πλάτη όταν κάτι δεν σου πήγε καλά όταν δεν μπόρεσες να κοιμηθείς θέλουμε κάποιον να μας χαιδεύει την πλάτη μαλακά όταν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε θέλουμε να είμαστε παιδιά να έχουμε ο ένας τον άλλο πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον πώς κλειστήκαμε έτσι και πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα του ιούνη είναι μικρή κι εμείς πίσω από τα παράθυρα κοιτάμε τα φώτα μακρυά ανέγγιχτα αγάπη μωρέ μόνο αυτή μας έμεινε τι φοβάσαι μην φοβάσαι ο ήχος στον αέρα από τα πηρούνια ακουμπαει τα πιάτα στα μπαλκόνια της γειτονιάς του καλοκαιριού κι εγώ σου μιλάω για την αγάπη

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν υπάρχει νύχτα

ξωτικό είπε...

τρέχω κόβω ένα γιασεμάκι απ'τη γλαστρούλα μου (ναι ναι έστω και με τρία κοτσανάκια γιασεμάκι είναι)
και σου το αφήνω
άκου χωρίς γιασεμί !!!!!
ΠΟΤΕ !!!!

και μη φωνάζεις μπορεί να σ'ακούσουν και ...να υποψιαστούν και να το βάλουν κι αυτό στο μνημόνιο

Άιναφετς είπε...

Μα έτσι ακριβώς μαθαίνουμε να μη φοβόμαστε να φοβηθούμε και χαμογελάμε αληθινά γιατί είμαστε ελεύθεροι! ΑΦ :)

logia είπε...

...τί περίεργο, σήμερα, πριν λίγο ο Βλάσσης έλεγε, πώς δεν ντρέπεται όταν η μαμά του πάει σχολείο να τη φιλήσει. Δεν νιώθει μαμάκιας, νιώθει ακομπλεξάριστος και χαίρεται που έχει την άνεση να τη φιλήσει μπροστά στους συμμαθητές του...
μια μικρή Παρασκευή του Ιούνη, μετά από μια σιχαμένη επιτροπή ενός διπλώματος...
καληνύχτα αγαπούλα μου

Γιώργος Ορφανός είπε...

"πώς κλειστήκαμε έτσι πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον μείναμε να κοιτάμε τα φώτα μακρυά τι να σου πω για τη νύχτα του ιούνη"

έτσι ακριβώς...πόσο απίστευτα μου ταιριάζει σήμερα,μια νύχτα του ιούνη..

Ανώνυμος είπε...

Συνδιάζεις πολύ όμορφα τις λέξεις..

Ανώνυμος είπε...

Άναψε τα δικά σου φώτα, κάποιος εκεί έξω τα κοιτάει κι ανάβει τσιγάρο, βγες και χάιδεψε τις πλάτες των ανθρώπων, πόσο αλήθεια το έχουν ανάγκη και θα δεις ότι δεν έχεις κλειστεί γιατί κάποιος θα έρθει κοντά σου για να κοιμηθείς γλυκά, η αγάπη είναι γύρω, έμεινε αυτή όπως έμενε και πάντα εκεί κάπου στο "δια ταύτα" και θα μοιραστεί σε όποιον τη χαρίζει απλόχερα για αντάλλαγμα -έτσι ήθελα να πιστεύω στα αληθινά συναισθήματα από μικρή και κάπως πιάνει- , και οι αγαπημένες είναι Do+/La-/Mi-(και η τέταρτη δική σου) κι ας είναι tres banal... Καλημέρα

Άναυδος είπε...

Εξαιρετικό, καταπληκτικό, αριστούργημα.
Θα πρότεινα να χωριστεί σε στίχους ακριβώς ως έχει. Είναι η ματιά του καλλιτέχνη που θα ορίσει το πως.
Έτσι το δείχνω αυθαίρετα, μόνο για το παράδειγμα.

<<
Πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα τη νύχτα του ιούνη

κοίτα κοίτα τα φώτα τα βλέπεις τα φώτα πέρα από την ταράτσα

μακρυά πίσω από τις κεραίες τρεμοπαίζουν στον αέρα

που φυσάει ζεστός χωρίς λευκά γιασεμιά

μόνο τα χαμομήλια της πόλης και λίγο η σκουριά στα κάγκελα

τα βλέπεις εδώ γύρω

στα μπαλκόνια δεν είναι κανείς μόνο ιταλικές καντάδες από το απέναντι παράθυρο

... κλπ κλπ
>>

blackbedlam είπε...

Νιώθω να μετεωρίζομαι κινούμε σ΄έναν όγκο τεράστιο από σύννεφα.Γίνομαι μυστικά και αφανέρωτα,παρατηρητής των εικόνων της ψυχής σου.Η πόλη ξαγρυπνά,η πόλη αφουγκράζεται,η πόλη δεν κοιμάται και σου το λέω εγω ο μύστης των ονείρων και των αρωμάτων που ανεβάινουν ψηλά σαν από μυστηκές θυσίες και τελετουργίες ανομολόγητες. Κανείς δεν είναι μόνος του.Την μοναξιά την επιλέγουμε δεν μας την επιβάλει κανείς και τούτο,γιατί αμα γουστάρουμε δεν το επιτρέπουμε σε κανέναν.Είναι δική μας η απόφαση. Πίσω από τα φωτισμένα παράθυρα της πόλης χιλιάδες μάτια,χιλιάδες ανασεμιές,
προσπαθούν μέσα στην απόγνωση να εντοπίσουν την δική σου ζεστή πνοή.Δεν είσαι μόνη σου,κανένας μας δεν είναι μόνος του. Κρατάω τα κλειδιά μου εγώ,κρατάμε τα κλειδιά μας. Όχι μόνον γιατί ξέρουμε να αγαπάμε αλλά και γιατί ξέρουμε ποιούς βολεύει η δική μας μοναξιά.Γι΄αυτό βγαινουμε στους δρόμους και τους βγάζουμε την γλώσσα πετώντας τους δεκάρικα στα μούτρα και γινόμαστε ο εφιάλτης τους στα ξεπουλημένα όνειρά τους.

Nefeli είπε...

acorpsperdu τι απολυτη δηλωση ηταν αυτη:)λες να μην υπαρχει?μου αρεσει σα σεναριο γιατι το φοβαμαι λιγο το σκοταδι.παρολαυτα θεωρω οτι χωρις νυχτα δεν υπαρχει μερα και δεν μπορω να συμφωνησω μαζι σου θα ειναι αδικο για τη μερα βρε παιδι μου!
ξωτικο ετσι που σε ειδα μεσα στα μπλε προχθες αποφασισα οτι εισαι του νερου!ωστοσο θα ηθελα ενα γιασεμι παρακαλω, ευχαριστω:)
αιναφετς σημερα στο "Ε" ελεγε για το χαμογελο δεν εχω συγκρατησει ουτε μια ατακα για να στην πω να ταιριαξει με το σχολιο σου!ΑΦ:)

Nefeli είπε...

logia ειδες ο βλασσης? και αν θες να ξερεις logia, ο γιωργος απο κατω ξεκινησαν το δικο τους ραδιοφωνο και ετσι κανεις δεν ειναι μονος του τη νυχτα του ιουνη
ανωνυμε, σ' ευχαριστω για το σχολιο σου και το περασμα απο εδω
travellirious, ενα κομματι με ντο λα και μι για σενα μονο

Nefeli είπε...

αναυδε! εχεις δικιο στην προταση σου για το χωρισμο και τον σχηματισες ετσι οπως του ταιριαζει. καθε φορα που παω να γραψω, αυθορμητα τα κανω ολα πεζα. θα ερευνησω τι μου φταιει και οταν τελειωσει η ερευνα θα εφαρμοσω στιχοποιηση!περαν αυτου, σ' ευχαριστω παρα πολυ για τα θερμα σου λογια της αρχης
black bedlam, μου αρεσαν πολυ αυτα που μου εγραψες. και ναι η πολη δεν κοιμαται, "μεσα στον αδειο τον πανικο / η πολη κλειδωμενη ακουει κρυφα / τον εαυτο της τον αλλο της εαυτο / το ματωμενο το σκοτεινο" ελεγε εκεινο το τραγουδι οταν ημουνα μικρη.ο εφιαλτης στα ξεπουλημενα ονειρα τους, νομιζεις μπορουμε να γινουμε?γιατι θα το ηθελα:)καλη σου μερα

Ουρανίσκος είπε...

"...θέλουμε να είμαστε παιδιά να έχουμε ο ένας τον άλλο πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον πώς κλειστήκαμε έτσι και πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα του ιούνη είναι μικρή κι εμείς πίσω από τα παράθυρα κοιτάμε τα φώτα μακρυά ανέγγιχτα αγάπη μωρέ μόνο αυτή μας έμεινε τι φοβάσαι μην φοβάσαι..."

Να είσαι καλά, όμορφα τα λόγια σου...

blackbedlam είπε...

ΝΑΙ!Χίλιες και μία ναι!
Γιατί ξέρεις τι λέει ο ποιητής;
"Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος,το ζήτημα είναι να μην παραδίνεσαι".
Καλό σου ξημέρωμα και κάθε επιτυχία σε ότι προγραμματίζεις.

CobaLus είπε...

πανέμορφο Νεφέλη :)

Nefeli είπε...

ουρανισκε (ποτε δεν σιγουρευτηκα αν πρεπει να σου μιλαω σε αυτη την κλητικη με το αχαρο "ε"), σ' ευχαριστω για το σχολιο. καλη σου μερα !

Nefeli είπε...

CobaLus,καπου χαθηκε το σχολιο σου και εμφανιστηκε τωρα
Σ' ευχαριστω και καλη σου μερα :)