4 (τέσσερις) συγχορδίες

Πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα τη νύχτα του ιούνη κοίτα κοίτα τα φώτα τα βλέπεις τα φώτα πέρα από την ταράτσα μακρυά πίσω από τις κεραίες τρεμοπαίζουν στον αέρα που φυσάει ζεστός χωρίς λευκά γιασεμιά μόνο τα χαμομήλια της πόλης και λίγο η σκουριά στα κάγκελα τα βλέπεις εδώ γύρω στα μπαλκόνια δεν είναι κανείς μόνο ιταλικές καντάδες από το απέναντι παράθυρο και σαν κάποιος να καπνίζει την ώρα που αρχικεκτονικά μελετημένα άναψαν διαδοχικά ένα δύο τρία πορτοκαλί παράθυρα σε ένα δύο τρία διαμερίσματα δεξιά δεξιά κι αριστερά τώρα μέσα στο μαύρο τα τρία πορτοκαλί τετράγωνα στέκουν χωρίς να επικοινωνούν τα βλέπεις τι να σου πω για την νύχτα του ιούνη υπάρχει μέσα μουσική ένα πιάνο μια κιθάρα τέσσερις συγχορδίες περιγράφουν ένα λιβάδι με ψηλό ζεστό χορτάρι σχηματισμένα άσπρα σύννεφα σε γαλάζιο ουρανό τον βλέπεις πουθενά η πόλη πουθενά κανείς στην πόλη μόνο τα πορτοκαλί παράθυρα και τα φώτα μακρυά ανέγγιχτα πώς κλειστήκαμε έτσι πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον μείναμε να κοιτάμε τα φώτα μακρυά τι να σου πω για τη νύχτα του ιούνη που είναι μόνο μια μικρή πέμπτη η πέμπτη που τελειώσαν οι εξετάσεις στο γυμνάσιο της γωνίας όλοι γελάνε όλοι χορεύουν είναι παιδιά θέλουν να μεγαλώσουν να έρθει η στιγμή που η μαμά δε θα σου χαιδεύει μαλακά την πλάτη όταν κάτι δεν σου πήγε καλά όταν δεν μπόρεσες να κοιμηθείς θέλουμε κάποιον να μας χαιδεύει την πλάτη μαλακά όταν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε θέλουμε να είμαστε παιδιά να έχουμε ο ένας τον άλλο πότε χάσαμε ο ένας τον άλλον πώς κλειστήκαμε έτσι και πώς να σου μιλήσω για τη νύχτα του ιούνη είναι μικρή κι εμείς πίσω από τα παράθυρα κοιτάμε τα φώτα μακρυά ανέγγιχτα αγάπη μωρέ μόνο αυτή μας έμεινε τι φοβάσαι μην φοβάσαι ο ήχος στον αέρα από τα πηρούνια ακουμπαει τα πιάτα στα μπαλκόνια της γειτονιάς του καλοκαιριού κι εγώ σου μιλάω για την αγάπη