Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

5 του Μαγιού

Ως Νεφέλη Λιούτα, γεννηθείσσα το '89, κάτοικος περιφέρειας Β' Αθηνών, χρώμα ματιών καστανό, καταγγέλλω επώνυμα το καθεστώς βρώμας που διοχετεύτηκε στο σύμπαν

Καταγγέλλω το συναίσθημα φόβου που φωλιάζει στα ζεστά σωθικά μου παγώνει το μέσα μου σκοτεινιάζει το έξω μου σκίζει τα γύρω μου μ' αφήνει μετέωρη να κρέμομαι δεξιά να σπαράζω αριστερά

Καταγγέλλω την έλλειψη ασφάλειας, την οποία ασφάλεια, απρόσεκτο σκουπιδιάρικο κοιτώντας από την άλλη, πέταξε σε λάκκο με απόβλητα από άλλες εποχές από άλλες μέρες

Καταγγέλλω την απουσία σεβασμού, ο οποίος κατέληξε κειμήλιο πίσω από απαρχαιωμένες αρχειακές βιβλιοθήκες σε μεγάλες αίθουσες παγερών ωδείων

Καταγγέλλω τη βεβαιότητα οτι κανείς δε θα μου εγγυηθεί τίποτα στις μέρες που φύγαν για τις μέρες που θα ρθουν που θα με βρουν σκυμμένη πάνω από ράγες να κοιτάω την άκρη με τα μάτια κενά με τα μάτια άδεια να μυρίζω ναφθαλίνη και να πίνω από τον ορό που με κρατάει ζωντανή

Καταγγέλλω τη θηλιά που έρχεται σιγά σιγά κι ανυποψίαστα και σφίγγει και στενεύει και μικραίνει γύρω από το λαιμό μου, πνίγοντας τη ματωμένη ανάσα μου που ασθμαίνει κομματιασμένη

Καταγγέλλω όλες τις πλευρές που στις μέρες που θα έπρεπε τα μάτια μου να λάμπουν, αυτά φοβούνται για ότι κινείται και για ότι ήταν κάποτε σταθερό

Γιατί βουλιάξαμε

Γιατί ο σφυγμός έσβηνε λίγο λίγο βασανιστικά αργά αφόρητα και όλα πέθαιναν από ασφυξία σε μια τράπεζα που κανείς δε θα υπερασπιζόταν όταν εμείς κι οι άλλοι έιμαστε σε ανοιχτό πόλεμο

Γιατί σφαίρες και ψυχές πετάνε πάνω από την πόλη και το χώμα είναι ακόμα ζεστό κάτω από τις νεκρές πλάκες που χωρίζουν το εδώ από το εκεί τον Ορφέα από ότι αγάπησε

Γιατί η πόλη κολυμπάει στα σκουπίδια, γιατί τα γκέτο προμηνύουν τη Γαλλία του '07, γιατί κανείς δε μπορεί υπεύθυνα να τραβήξει μπροστά και να πει “Ναι, θα γίνουμε καλά” γιατί κανείς από αυτούς που οφείλουν να το σχεδιάσουν δεν το πιστεύει, γιατί κουράστηκα από ανθρώπους που δεν ξέρουν να πατάνε στα πόδια τους και φιλάνε ξένα χέρια

Γιατί γαμώτο, είμαι 20 χρονών κι έχω όνειρα που θέλω να βγω στο δρόμο και να τα φωνάξω παντού να τα φτύσω στα μούτρα σας και να γελάσω με την αμηχανία σας

Με τα κενά σας λόγια

Με τα χέρια σας που δεν ξέρετε πώς να τα βολέψετε

Γιατί ελπίζω ακόμα

Και όσο ζω θα φωνάζω, θα φωνάζω ρε και θα κλαίω και θα γελάω και θα ζω και θα θυμάμαι αυτούς που φύγαν και δε θα ρθουν και θα γελάω πιο δυνατά για να ξεβουλώσουν τα κλειστά αυτιά σας που στείλαν την ηθική στη λήθη και την αγάπη στην ανυπαρξία

Και όταν όλα φτάσουν στον πάτο, εγώ θα βγάλω όλο τον αέρα από τα πνευμόνια μου και θα φωνάξω μια τελευταία φορά γιατί θα ξέρω οτι τίποτα δεν πάει πιο κάτω τώρα μόνο πάνω, κι έτσι θα αγαπάω μόνο θα αγαπάω και δε θα υπάρχει εμείς κι εσείς ούτε λήθη μόνο το σήμερα κι ένα αύριο που θα κυματίζει στις ταράτσες έτσι ανάλαφρα σαν τα σεντόνια όπως τότε που δε φτάναμε το χερούλι της πόρτας και με την κούνια πετάγαμε ψηλά και ψηλάαα και ψηλάαααααα στον αέρα μόνο -

Μόνο βιαστείτε

Γιατί ο αέρας τελείωσε

15 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Ένα μεγάλο συγγνώμη στη γενιά σου έχω στα χέρια μου μέρες τώρα σαν στεφάνι σε κηδεία μοιάζει σήμερα ψάχνω μέσα μου να βρώ πως θα μπορούσε να γίνει ανοιξιάτικο ..
ως τότε... μόνο σ'αγαπώ

Captain-Τζίμης είπε...

Τα είπες όλα, με κάλυψες πλήρως, με συγκίνησες πολύ, η γενιά μας έχει φορτωθεί χρέη και αμαρτίες άλλων, μόνο που η ζωή συνεχίζεται κι εμείς καλούμαστε να παίξουμε τους δικούς μας ρόλους. Ίσως πρέπει πρώτα να γίνουνε όλα στάχτη για να αναγεννηθούν. Το σίγουρο είναι ότι τα χειρότερα έρχονται. Η φωτιά δεν έχει ανάψει ακόμη, εν αναμονή του προσανάμματος είμαστε.

Καλά κουράγια και Καληνύχτες

MoreAction! LessTears! είπε...

poly omorfo. poly thlivero. polu alithino. :)

"Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ...σ΄αγαπώ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω."

Nefeli είπε...

"εργατες με τα δικα τους εργοστασια συμβαλλουν στην παγκοσμια σοκολατοποιια"
moreAction, απο τα αγαπημενα μου της γωγου, το ειχα στο μυαλο μου χθες συνεχεια
ξωτικο μην απολογεισαι για τους χειμωνες, την ανοιξη θα την φερουμε μαζι και ενα κοριτσι στη γωνια θα χορευει ταραντελλα
καπετανιο να τα ριξουμε τα χαρακωματα ρε καπετανιο ξερουμε να αγαπαμε και ξερουμε να συνεχιζουμε

dirty blue είπε...

"Γιατί γαμώτο, είμαι 20 χρονών κι έχω όνειρα που θέλω να βγω στο δρόμο και να τα φωνάξω παντού να τα φτύσω στα μούτρα σας και να γελάσω με την αμηχανία σας

Με τα κενά σας λόγια

Με τα χέρια σας που δεν ξέρετε πώς να τα βολέψετε

Γιατί ελπίζω ακόμα"


να ελπίζεις....να ελπίζεις γιατί όσο ελπίζει μια νεράιδα, ελπίζουν κι άλλοι πολλοί μαζί της.....και να πολεμάς..όπως ξέρεις...όπως μπορείς....και θα πολέμαμε κι άλλοι...για τα όνειρα....για το δικαίωμα στα όνειρα....

Franky είπε...

"Την ανοιξη θα την φερουμε μαζι"...

Μόνο έτσι, αγαπητή ομό-Τεχνη Νεφέλη, μόνο μαζί θα φέρουμε την Άνοιξη.

Γιατί κι εγώ νοιώθω τύψεις, για τον κόσμο στον οποίο φέρνω τα παιδιά μου.

Ευχαριστώ τη margo, υπεύθυνη για τη γνωριμία μας.

Μαργαρίτα Πάσχου είπε...

Θλίβομαι και ντρέπομαι...

juanito είπε...

Αν θέλεις να αλλάξει κάτι να στραφείς και να χτυπήσεις πρώτα από όλα τους συνανθρώπους σου, γονείς και θείους που πλάσανε το όνειρο του δημοσίου, αδελφούς και φίλους που θελήσαν με δανεικά να ζήσουν το lifestyle του υπερκαταναλωτισμού, φοιτητές χάρτινους (τολμήστε να πεταχτούν όλες οι παρατάξεις απο τα πανεπιστήμια), όλους αυτούς που κοντά σαράντα χρόνια τώρα ψηφίζουν τους ίδιους 300ους για να βολευτούμε όλοι, είμαστε μια χούφτα έλληνες που όλο πέφτουμε απο τα σύννεφα για όσα ήδη ξέρουμε μα σκόπιμα ξεχνάμε, μια σκέψη τώρα σου δίνω "ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ" κι άμα φτάσει στην άλλη άκρη ας ελπίσουμε πως θα αλλάξει νοοτροπία, μετά τον νεοέλληνα ποιός έλληνας πρέπει να γεννηθεί, σαν καλλιτέχνης δεν θα καταφέρεις τίποτα, κι ο καλλιτέχνης στο κόλπο είναι, μονάχα σαν Άνθρωπος με Σάρκα και Αίμα,
καλό αγώνα γενιά της Νεφέλης...

Ουρανίσκος είπε...

"...κι έτσι θα αγαπάω μόνο θα αγαπάω και δε θα υπάρχει εμείς κι εσείς..."

Όμορφα λόγια κοπέλα μου...Αν πολλοί εικοσάχρονοι σκέφτονται και γράφουν έτσι,σίγουρα υπάρχει ακόμα ελπίδα...

Unknown είπε...

εξ ιδίων τα αλλότρια!

Ρήγας είπε...

Νεφέλη ευχαριστώ για την απελπισμένη ομορφιά και την ομορφιά της ελπίδας που ζωγράφισες στο μυαλό μου με το κείμενό σου.
Ευχαριστώ!

Nefeli είπε...

στεφανε, για το δικαιωμα στα ονειρα γινονται ολα
λερναια υδρα και μαργαριτα, οπως και ξωτικο προηγουμενως, με συγκινει που καποια απο τα σχολια ζητανε συγνωμη απο τη γενια μου. παρολαυτα αυτοι που οφειλουν να ζητησουν συγνωμη και να προχωρησουν περα απο αυτο και στην πραξη, δεν εχουν ακομα κινηθει μητε θεωρητικα μητε ρεαλιστικα. μεχρι τοτε, υπευθυνες θα ειναι ολες οι γενιες, σημερινες - χθεσινες - στο μεταιχμιο, για την αδρανεια των τοσων χρονων

Nefeli είπε...

juanito, ο ορισμος που δοθηκε για τον ανθρωπο απο τον αριστοτελη εχει καταρριφθει και το ανθρωπινο ειδος αλληλοτρωει τη σαρκα του
ουρανισκ-ε [αν εχεις λοιπον κι εσυ κλητικη] ευχαριστω που περασες απο εδω και χαιρομαι για το αισιοδοξο σχολιο
las.ara καπου με ρωτησες που πηγε το χιουμορ ου, ακομα εδω ειναι μονο που καποιες φορες πικριζει λιγο και χανεται
ρηγα, τιμη μου η αναδημοσιευση οπως και η παραθεση με τη συναυλια στο παρκο. να εισαι καλα, καλες σου μερες

Άιναφετς είπε...

Καλό μου κοριτσάκι, έτσι είναι όπως τα λες...αιώνες τώρα, απλά τώρα μπορούμε να φωνάξουμε ή μάλλον να ουρλιάξουμε "σχετικά ελεύθερα", αν και τελευταία έχω την αίσθηση πως όσοι bloggers δείχνουν στοιχεία απειθαρχίας φακελώνονται, όπως φακελωμένοι είναι και όλη η Green Peace και άλλες ειρηνικές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις!
Δεν πρέπει να ξυπνήσουμε, γιατί γινόμαστε επικίνδυνοι...ας χρησιμοποιήσουμε την δύναμη που έχουν οι bloggers...της ενημέρωσης!

Unknown είπε...

ha ha! αν και δεν θυμάμαι τη κάνω εδώ τις περισσότερες φορές , όμως σε ευχαριστώ για τον κόπο σου να μου γράψεις ! Ξέρεις ειλικρινά μου άρεσε τόσο το κείμενό σου που ότι κι αν έκανα εκ τον υστέρων ήταν από αμηχανία! να είσαι καλά και... πάντα τέτοια