Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Η μπουλντόζα εξοστρακίστηκε ήταν λάθος


Ναι, καταλαβαίνω κύριε δήμαρχε

44 κορμιά πεσμένα στη γη αίμα στο χώμα ρίζες που κλαίνε σιωπή

είναι_ωραία_τα_παλιά_μεγάλα_δέντρα

ωραία ε κύριε δήμαρχε?

στέκονται_δίπλα_στο_ποτάμι_και_κοιτάνε

αυτοκίνητα γκρι λωρίδες βάρκες τρόλευ ποτάμι

δίπλα_τους_παίζουν_τα_παιδιά_και_τραγουδάνε

αισθάνεσαι όμορφα αν ήσουν πατέρας μου θα αισθανόμουν κι εγώ όμορφα ο μπαμπάς έκανε τα πάντα για να κρατήσει ζωντανή μια μικρή πράσινη ανάσα που κυμάτιζε στη βρώμικη πόλη

τα_δέντρα_ακούνε_και_δε_βγάζουνε_κουβέντα

η μικρή πράσινη ανάσα έχασε το ρυθμό της

φυσικά εσύ το έκανες για το καλό του συνόλου
θα χώσεις σε ένα υπόγειο γκαράζ 40 αυτοκίνητα και θα σώσεις τον κόσμο
σωτήριο το γκαράζ που θα γίνει γωνία πατησίων και κύπρου

ανατριχιάζουνε_τα_φύλλα_τους_πετάνε
μέχρι_το_σπίτι_σου_και_πέφτουν_στα_τσιμέντα

αγαπημένε μου ζορό θαυμαστέ μου ρομπέν των αστών δε σκέφτηκες οτι όταν περνάω την πατησίων και φυσάει και τα φύλλα στριφογυρίζουν στον αέρα σε ένα μικρό κενό ουρανού εγώ χαμογελάω, σωστά?

γιατί αν το είχες σκεφτεί θα έκανες τα πάντα για να χαμογελάω, ναι?

μα σίγουρα ναι

εδώ φύλαγες το δέντρο του Συντάγματος

πήγαινε_σπίτι_σου_λοιπόν_και_παρακάλα
πήγαινε, τρέχα -
να_κάνει_ο_κεραυνός_πως_δεν_τα_είδε
τρέχα γιατί ήμαστε πολλά τα μάτια που είδαμε κίτρινα οχήματα καβάλα σε πράσινες ψυχές
αυτά_τα_δέντρα_τα_ωραία_τα_μεγάλα
τρέχα γιατί από 2 μάτια ο καθένας φτάνει για να σε καταδικάσουμε και μόνο με την αριθμητική μας υπεροχη
αυτά_τα_δέντρα_ανάμεσα_σε_τόσα_άλλα
τρέχα
* Με στίχους από το τραγούδι του Παύλου Παυλίδη "Τα Δέντρα"


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μήπως να ασχοληθείς σοβαρά με το γράψιμο; Πέρα από το γεγονός αυτό καθ' εαυτό που μας πληγώνει όλους, έχεις εναν απίστευτο τρόπο να εκφράζεις απόψεις και συναισθήματα

Earentil Aposperiths είπε...

Πολύ όμορφο!!!
Μου χάρισες ένα χαμόγελο γιατί υπάρχουν ακόμα κάποιοι που βλέπουν τις ψυχές που κρύβονται γύρω μας.
Κράτα πάντα αυτήν την αγνή ματιά...


Φιλιά αέρινα

Ανώνυμος είπε...

Πόση ευαισθησία πρέπει να κρύβει κανείς μέσα του για να βλέπει τα πεσμένα-κομμένα δέντρα σαν κορμιά;
Νόμιζα πως αυτό το είδος των ανθρώπων έχει εκλείψει πιά από τη γή. Με γέμισες αισιοδοξία

Nefeli είπε...

aseveia, το ειδος αυτο αριθμει κι αλλα μελη :) / ανωνυμε, αν ασχοληθω σοβαρα με το γραψιμο θα φροντισω να εισαι δωρεαν συνδρομητης

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ...σα να μίλησε μέσα μου ένα πράμα...
Στέφανος απ'το πάρκο!

Nefeli είπε...

στεφανε απο το παρκο :)
ευχαριστω!
περασα πριν με το τρολευ αλλα δε σε πηρε το ματι μου :/
οι παρουσιασεις σου αρεσαν πολυ στους δικους μου :)
αναμενω κανενα απο τα ποιηματα σου..

Ανώνυμος είπε...

Μια πρώτη γέυση...

Στη μυρωδιά σου επάνω μέτρησα
πόσες στα μάτια σε κοίταξα φορές,
σε μια αγκαλιά σου μέσα βρέθηκα κι έκοψε ο χρόνος απότομα στροφές

Απόψε χτύπησες την πόρτα μου
μα δε μ'αφήνεις να σου ανοίξω,
δωσ'μου μονάχα μια ευκαιρία
στα όνειρα σου να σε αγγίξω

Να'ρθω να μπω όπως ο άνεμος
που γλυστράει απ'το μισάνοιχτο παράθυρο
να κλέψω ένα σου χαμόγελο
κι ένα φιλί πριν βγω να πάρω λάφυρο

αν θες με βρίσκεις και στο msn stofanos@hotmail.com