Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Riverside (Κύκλος Των Προσωπικών Αναρτήσεων)

Το 'Riverside' είναι η τελευταία αγαπημένη μου επιλογή. Την έφτιαξα περίπου τέτοιο καιρό πέρυσι, μόνο λίγο πιο μπροστά στο καλοκαίρι. Η πρώτη δόση κομματιών υπήρξε μέσα στον Ιούλιο και μαζεύτηκαν όλα τους στο σύνολο λίγο πριν μπει ο Αύγουστος.

Ήταν η εποχή που είχε τελειώσει ένας κύκλος σπουδών βιολιού και είχα πια στα χέρια μου το δίπλωμά μου, είχε τελειώσει η εξεταστική, είχαν τελειώσει τα live των Leon για τη χρονιά, έμεναν λίγες μέρες μόνο στην Αθήνα και μετά θα ακολουθούσε ένας μήνας στην Εύβοια ύστερα από τρία καλοκαίρια απουσίας. Οι περισσότεροι είχαν φύγει, οι δρόμοι ήταν άδειοι, με τον αδερφό μου χαζεύαμε τις βιτρίνες στην Ερμού και ο ήλιος έπεφτε στις πλάκες, τις ζέσταινε και τις έλιωνε κάτω από το φως κι εμείς κινούμασταν ανάμεσα στα κτίρια και τις πλατείες, τα μπαλκόνια και τις ταράτσες με το γλυκόπικρο συναίσθημα του ανθρώπου που είναι ακόμα εδώ.

Η επιλογή δεν ήταν για μένα και τα τραγούδια που μπήκαν μέσα ήταν ως επί το πλείστον από μπάντες που ούτε γνώριζα πιο πριν, ούτε αγαπούσα ιδιαίτερα. Ούτε ήξερα με πιο συνδετικό κρίκο τη φτιάχνω. Λίγο ο σαν κάπως καθαρός ήχος σε όλα τα κομμάτια, οι κιθάρες που είχαν ίσως στο σύνολο ένα σκεπτικό στο χρώμα και τα αρπίσματα που με έλκυε πολύ, οι φωνές σαν ήχος μέσα στο σύνολο σε σχέση με αυτές τις κιθάρες, τα έγχορδα που ήταν λίγα στο σύνολο αλλά όταν έμπαιναν με λίγωναν, ίσως μια αίσθηση από τα 90's, έστω και απ' τα τέλη τους, που πάντα με κερδίζει όταν νιώθω πως την ψηλαφίζω στο κομμάτι. Ενδεχόμενως, όπως ισχυρίζομαι κάθε φορά που συλλογιέμαι αγαπημένα μου κομμάτια, να μη με είχαν αγγίξει αν δεν τα είχα ακούσει συγκεκριμένη στιγμή σε συγκεκριμένο χώρο με συγκεκριμένους ανθρώπους, είτε την πρώτη τους φορά είτε στην επανάληψη, γυρίζοντας από εκείνο το live στην πισίνα εκείνης της ταράτσας, στο soundtrack εκείνης της ταινίας εκεί τότε, σε εκείνο το προφίλ myspace ενώ έψαχνα το τραγούδι 11 χρόνια, εκείνο το πρωινό στην κουζίνα, τότε στο αυτοκίνητο φεύγοντας.

Στο δικό μου μυαλό, συνέβη αυτό που συμβαίνει με τις επιλογές που αργότερα θα χαρακτηρίσω ως τις αγαπημένες μου και αυτό είναι να είμαι σίγουρη οτι αυτό το κομμάτι υπάρχει εκεί που υπάρχει κι εγώ είμαι σίγουρη οτι το θέλω έτσι 100% και αυτό για όλα και είναι έτσι για εμένα υπέροχα εντελώς υποκειμενικά. Και ότι η επιλογή ξεκινάει και με πιάνει σε μια α συναισθηματική κατάσταση για να με αφήσει στο τέλος σε μία β. Έτσι λοιπόν, το 'Riverside' κατέληξε να είναι η τελευταία μου αγαπημένη επιλογή και δε θα τα θυμόμουν όλα αυτά, αν δεν την ακούγαμε στο αυτοκίνητο γυρίζοντας από Εύβοια και δε με πήγαινε ακριβώς εκεί που με άφησε ένα χρόνο πριν. Έμεινα στο νερό για δύο ώρες, έλιωσα στον ήλιο, έφαγα μούρα, διάβασα για την εξεταστική στην πίσω αυλή, φάγαμε σουβλάκια και είδαμε το ματς, 23.30 ξεκινήσαμε για την Αθήνα και ήταν αυτή η γλυκειά ώρα που ξυπνάς στη μέση της επιλογής και όλοι σταματάνε να μιλάνε ψιθυριστά και παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι, μόνο που αυτή τη φορά το βίωσα όλο ξύπνια.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

2 σχόλια:

vonSternberg είπε...

Απόψε ανακάλυψα τη μουσική σου χάρις στο Τρίτο, και αμέσως μετά το μπλογκ σου. Υπέροχα και τα δύο.

Nefeli είπε...

vonStenberg, να 'ναι καλά το Τρίτο, σ' ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα!