Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Θερινό ηλιοστάσιο 2012


 Τη στιγμή που θα έρθει η ώρα να φύγω αργά ή γρήγορα από αυτόν τον κόσμο, θα θέλω η τελευταία γνώση μου να είναι ότι είδα εκείνη τη μέρα όσα ήθελα να δω. Τρία παιδιά να παίζουν ρεμπέτικα, ένα σουβλατζίδικο, ένα παιδί με ποδήλατο. Ότι έκανα βόλτα στη γειτονιά μου κι ότι υπήρχαν όλα. Ότι πέρασα από δρόμους με κόσμο κι από δρόμους χωρίς κόσμο. Ότι κάπου φύσαγε κι ότι υπήρξαν δέντρα πάνω από το κεφάλι μου που ήτανε μεγάλα. Ότι διάβασα έστω και δέκα σελίδες. Ότι κάθησα στην ταράτσα και χάζεψα απέναντι κι έτυχε να είναι η μεγαλύτερη μέρα. Ότι άκουσα μουσική που μου άρεσε. Ότι ξύπνησα όπως ήθελα να ξυπνήσω, ότι είχε καιρό που μου άρεσε, ότι ήπια για πρωινό στυμμένο χυμό, ότι έφαγα raspberry muffin για πρώτη φορά, ότι βγήκα από το σπίτι όπως ήθελα να βγω κι ότι ο ήλιος στο δρόμο ήταν όπως έπρεπε να είναι. Ότι μίλησα μέσα στη μέρα με τους περισσότερους από αυτούς που μου είναι σημαντικό να μιλάω και ότι αυτοί ευτυχώς είναι αυτοί που είναι και όχι παραπάνω. Ότι μου άρεσαν τα πάντα κι ότι ήξερα ότι κάποιες μέρες είναι έτσι και κάποιες είναι αλλιώς και ότι ήξερα ότι για κάποιους είναι αλλιώς καιρό και για καιρό. Αλλά ότι κι αυτοί κι εγώ αλλιώς ή έτσι, ήμαστε εδώ στη μεγαλύτερη μέρα. Και ότι πρόλαβα να δω στο τελευταίο μπλε πριν πέσει η νύχτα, μία λωρίδα από ανοιχτό πράσινο στη βάση των κεραιών. Και ότι όσο περπάτησα ο αέρας μύρισε όλα όσα ήθελα να μυρίσω. Κι ότι ήμουν εκεί. Και ότι όλα αυτά, ότι ήταν τώρα.

8 σχόλια:

pan pan είπε...

δειτε λογια

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αν τα έκανα όλα αυτά δεν θα ήθελα να φύγω από τον κόσμο

Nefeli είπε...

Ανώνυμε ή Ανώνυμη! Θα ήθελα να νιώθω οτι φεύγω χωρίς εκκρεμότητες και απωθημένα και κρυφούς καημούς! Οτι το τελευταίο λεπτό της ανασκόπησης, θα ένιωθα χορτασμένη και όχι σε απόγνωση που δε θα ρθει μια δεύτερη ζωή να μου εκπληρώσει ό,τι δεν έκανα.
_____

Παν Παν θρησκεία. Οέ οέ οέ.

Dafy είπε...

Πανέμορφο...μια μέρα που τα είχε όλα...πόσο σπάνιες είναι...;)

Velvet είπε...

Ειναι παραλογο
μεσα στο θερινο ηλιοστασι
και σ αυτη την ηλικια
να κανεις αυτες τις σκεψεις

Κι ας ειναι ομορφες

Καλες βουτιες
-

Nefeli είπε...

Μου κάνει εντύπωση που σταθήκατε στην φράση "όταν θα είναι να φύγω από αυτόν τον κόσμο" και όχι στο τι θα ήθελα να έχει γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Λογικό, καθότι είναι η πρώτη φράση του κειμένου.

Ωστόσο, το κείμενο δεν αποτελεί περιγραφή σκέψεων φυγής ή τάσης για εγκατάλειψη - το αντίθετο.

Η φράση "όταν θα φύγω από αυτόν τον κόσμο" είναι μόνο ένα προσωπικό ορόσημο. Θα μπορούσε αλλιώς να είναι "όταν θα πέσω για ύπνο", "πριν φύγω για διακοπές", "πριν τελειώσω τις σπουδές και ξεκινήσει μια και καλή η ενήλικη ζωή" ή οτιδήποτε άλλο. Με λίγα λόγια, το κείμενο είναι στιγμή απρόβλεπτης πληρότητας στο κλείσιμο μιας μέρας που είχε γεμίσει ανέλπιστα καλά. Και το κείμενο είναι μια υπόσχεση στον εαυτό μου οτι έτσι όπως στο τέλος μιας μέρας ένιωσα γεμάτη, στο τέλος μιας ζωής να νιώσω το ίδιο. Χωρίς να αναμένω το τέλος τώρα ή να το προβλέπω ή να προετοιμάζω τις κινήσεις μου για αυτό, δε θα μπορούσα, δε θα ήξερα, δε θα ήθελα.

Ευχαριστώ για τα σχόλια! Καλές βουτιές επίσης!

new-girl-on-the-blog είπε...

Πόσο σημαντικό να "είναι αυτοί που είναι και όχι παραπάνω"..!
Καλές δροσιές, Νεφέλη..κι ωραίες εμπνεύσεις!
:-)

Κυριακός είπε...

21 Ιούνη είναι μια καλή νύκτα για να φύγει κανείς.
Και οι παρακάτω, τότε έφυγαν:

http://www.youtube.com/watch?v=Iahy7PDetQ8&feature=fvst

&

http://www.youtube.com/watch?v=1TdHgYi3EgY&feature=related

Έχεις σκεφτεί να μην μιλήσεις σε κανέναν πριν φύγεις;