Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Παραμύθι Χωρίς Όνομα



- Γιατί; ρώτησε το Βασιλόπουλο.
- Γιατί πρέπει να μείνεις ανάμεσα στο λαό σου.

Είμαστε οι κύριοι του εαυτού μας

- Δεν μπορώ! αναφώνησε το Βασιλόπουλο. Δεν ξέρεις τι είναι ο λαός μου, το παλάτι, όλος ο τόπος...

Πατέρας μας ο βασιλιάς Αστόχαστος και τα κελάρια άδεια από κρασί και φαγητό

- Διόρθωσέ τον, αποκρίθηκε η κόρη.
- Εγώ; Πώς; Μα είμαι ακόμα παιδί, δεν ξέρω τίποτα, δεν έμαθα τίποτα, δεν είμαι τίποτα.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας είμαστε οι υπολογιστές και οι εγκυκλοπαίδειες και οι παιδικές χαρές

Η κόρη τον κοίταξε συλλογισμένη.
- Γιατί θέλησες να φύγεις; ρώτησε.
- Γιατί πονούσα πολύ μέσα στην κακοήθεια και στην αταξία του παλατιού.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας στο βασίλειο που καταταρρέει στις άνυδρες μέρες στις χορταριασμένες πέτρες. Τα παραμύθια οι κασέτες ο δρόμος τα ταξίδια τα σύννεφα τα κτήρια τη νύχτα.

- Λοιπόν θα πει πώς έχεις μέσα σου κάτι, που αξίζει πιότερο από κείνα που δεν έμαθες
- Τι έχω;
- Έχεις φιλοτιμία και αξιοπρέπεια.
Το Βασιλόπουλο συλλογίστηκε λίγο. Ύστερα ρώτησε:
- Και τι μου χρησιμεύουν αυτά;
- Χρησιμεύουν να βρεις μέσα σου τη δύναμη και τη θέληση να ξαναφτιάσεις το έθνος σου.

Γιατί είμαστε το Βασιλόπουλο κι ο λαός. Από εμάς ξεκινάει και σε εμάς καταλήγει. Εμείς ψηφίζουμε κι εμείς εκλεγόμαστε εμείς αγοράζουμε κι εμείς καταναλωνόμαστε. Γεμίσαμε τις ντουλάπες μας με ρούχα που δε χρειαζόμασταν και πήραμε δάνεια για διακοπές κάπου πιο μακρυά από το μικρό χωριό μας. Στηρίξαμε τα καθεστώτα ψεύδους και ντροπής μιας δίχρωμης οικογενειοκρατίας. Κλείσαμε τα μάτια και υποθέσαμε οτι κάποιος άλλος θα αγωνιστεί για εμάς όσο εμείς θα ονομάζουμε ζωή μια ντουζίνα εικονογραφημένα διαφημιστικά. Και τώρα που το βασίλειό μας καταρρέει, είμαστε έτοιμοι να τα εγκαταλείψουμε όλα πίσω και να φύγουμε μακρυά, για εκεί έξω που είναι αλλιώς, για εκεί που έχει ακόμα ευκαιρίες, για οπουδήποτε αλλού από εδώ.

Όχι δεν πρέπει τώρα να φύγουμε !

Γιατί τώρα ξέρουμε που κάναμε λάθος κι αυτό μας κάνει πιο δυνατούς από ποτέ!
Ξέρουμε μαζικά και έντονα και σίγουρα και ολοκληρωτικά.
Ξέρουμε γιατί το βιώνουμε στο πετσί μας και δεν έχουμε άλλα περιθώρια αναβολής.
Ξέρουμε γιατί μαυρίσαμε και σκοτεινιάσαμε και αδειάσαμε τόσο, που μας λείπουν με πόνο τα πρωταρχικά στοιχεία.
Ξέρουμε και τώρα που ξέρουμε πρέπει να μείνουμε και να το προσπαθήσουμε με όλο μας το είναι χωρίς να εξαιρέσουμε τον εαυτό μας επειδή είμαστε η γενιά που έρχεται ή επειδή είμαστε η γενιά που φεύγει - όσο θα νιώθουμε οτι δεν φταίξαμε θα μεταθέτουμε.

Είναι τώρα η ώρα για τα μικρά πράγματα
Για όλα αυτά τα μικρά που δείχνουν ασήμαντα μα που αν θες να δεις κάτι να αλλάζει ξεκινάς από εκεί

Και διαλέγεις το πιο οικονομικό προιόν στο σούπερ μάρκετ από το χαμηλότερο ράφι
Περπατάς προς το σπίτι αντί να σταματήσεις τα κίτρινα αμάξια
Κλείνεις τη βρύση όταν πατάς την αντλία με το σαπούνι
Μαζεύεστε σπίτι χρησιμοποιείς το φούρνο τα κεριά την ταράτσα
Διαβάζεις μαθαίνεις ψάχνεις συζητάς διαμορφώνεις μοιράζεσαι υπάρχεις και δεν σταματάς να πιστεύεις οτι όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας
Αντιδράς και δεν ανέχεσαι ό,τι καταστρατηγεί τα δικαιώματα του να είσαι άνθρωπος
Μειώνεις σιγά σιγά κατά ένα ποσοστό το χρόνο που πέρνας μπροστά στον υπολογιστή
Και το αφιερώνεις σε αυτούς που τους έλειψες και σου έλειψαν καιρό
Κάνεις συζητήσεις χαμηλόφωνα και ήρεμα και με παύσεις και ακούς δύο φορές από όσο μιλάς
Τραγουδάς δυνατά και χορεύεις με όλο σου το σώμα
Αφήνεις τον εαυτό σου να ερωτευτεί πιο συχνά απότι τον υποβάλλεις σε περιορισμούς

Και μένεις εδώ να το παλέψεις όσο μπορείς ξέροντας οτι αυτός ο καιρός είναι δύσκολος, αλλά θα περάσει επειδή θα το έχεις προσπαθήσει εσύ!

Και αν δε σου βγει, ο δρόμος είναι μεγάλος. Θα σε πάει όπου θες και θα μιλήσεις γλώσσες ξένες - μόνο μην εξιδανικεύεις τον προορισμό, ο κόσμος είναι σφαίρα και κάθε ακτίνα του ήλιου δίνει στα σημεία της άλλα χρώματα. Μην το βάλεις στα πόδια πριν αποκτήσεις από εδώ ένα έμπρακτο μέτρο σύγκρισης πριν γνωρίσεις με σιγουριά τα χρώματα που υπάρχουν και τα ενσωματώσεις με βιώματα - είναι τα δικά σου χρώματα στα δικά σου βιώματα και θα σε κάνουν να είσαι αυτό που είσαι και όταν θα είσαι μακρυά.

Άρα ξεκίνα σαν παιδί -

Το λευκό χαρτί το σημείο η ευθεία το επίπεδο η φωτιά το νερό ο αέρας το χώμα εσύ εγώ -

Και κάνε βήματα μικρά -

Και γέλα!

Και ξέρεις θα ρθούνε τα μεγάλα

"Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή"

Το ακούς τραγουδάει

Καλές μας μέρες

ΥΓ Με πλάγια γράμματα αποσπάσματα από το βιβλίο την Πηνελόπης Δέλτα

26 σχόλια:

Ferdinand+Miranda είπε...

polu wraio >>>

lostinrainbows είπε...

Seldom seen kid, ναι! Νομίζω ήμασταν φίλοι στο myspace ένα φεγγάρι.
Πολύ ενδιαφέρον blog!
Καλημέρα! =]

Captain-Τζίμης είπε...

Γέμισε ο τόπος αισιοδοξία, ελπίδα και όρεξη για πάλη με το κείμενό σου Νεφελάκιον! Μόνο που ...η Ανάγκη είναι αυτή που κάνει κουμάντο και κινεί τα νήματα της Ιστορίας. Αν χρειαστεί να φύγω γιατί δεν θα μπορώ να ζήσω εδώ, θα το κάνω. Κι εσύ το ίδιο θα κάνεις. Αυτό έκαναν κι οι παππούδες μας όχι γιατί ήταν φυγόπονοι μα γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Εκεί που πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα, πολύ σκληρότερα, είναι να στο να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Φιλώ σας

Nefeli είπε...

Καπετάνιε σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο διότι πρόσθεσα μια παράγραφο που η απουσία της πριν με έκανε να νιώθω οτι το κείμενο είναι λειψό.
Σωστά τα λές, ο προβληματισμός μου εστιάζει σε αυτές τις περιπτώσεις που θα φύγουμε επειδή φοβηθήκαμε και δεν τολμήσαμε - με την Ανάγκη δεν ξέρεις ποιος θα κερδίσει στη μάχη και τα πλοία φεύγαν πάντα φωτισμένα στη μοναξιά.
Καλό σου απόγευμα!

Nefeli είπε...

seldom seen kid το ονομα σου τα εφταιξε και επικοινωνησαμε, αγαπω πολυ το ομοτιτλο αλμπουμ των elbow και με αφορμη αυτο μιλησαμε

ferdinand+miranda φτου φτου φτου μακρυα να παει το κακο κρυωμα και να γινεις καλα εεε :) καλη υπολοιπη μερα :)

Ανώνυμος είπε...

...μου θύμισες

"...Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί.
Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή,
σ' όλην την γή την χάλασες".
Η Πόλις
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
1910 (οπως και το παραμύθι...)

Φυγή ή μάχη;
"Διόρθωσέ τον, αποκρίθηκε η κόρη..."
Καλή δύναμη λοιπόν στα βασιλόπουλα και τις κόρες και όποτε γινόμαστε Αστόχαστοι ας έχουμε βαρύ τον ύπνο
(για να ξυπνάμε όχι τίποτα άλλο).
Φιλικά
Şelâle

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Νεφέλη, σε διαβάζω από Κύπρο εδώ και 2-3 μήνες.
Αγαπώ Ελλάδα...
Θυμώνω με αυτά που συμβαίνουν, χρόνια τώρα...
Άμα διαβάζω ή ακούω ανθρώπους να κοιτάνε επιτέλους την ουσία, χαίρομαι κι ελπίζω ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.
Ο πάτος είναι "σωτήριος".
Το επόμενο βήμα, αναγκαστικά, είναι το "ανέβασμα" κι εκεί είναι που, θες δε θες, βρίσκεις κάθε απόθεμα δύναμης που σου έχει απομείνει και, φυσικά, συσπειρώνεσαι. Στην πορεία θα υπάρξουν απώλειες, κόσμος θα φύγει, αλλά έτσι γίνεται πάντα. Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι μετανάστες συμβάλλουν δραστικά στην οικονομική ανάπτυξη της "μητρόπολης". Δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο ακούγεται. Αναγκαστική συνθήκη.

logia είπε...

Είμαι περήφανη για όλα αυτά που είσαι, για όλα αυτά που σκέφτεσαι
Να είσαι πάντα καλά και έτσι με την αισιόδοξη ματιά σου να μας παρασύρεις όλους στα καλύτερα

λού είπε...

θα θελες να γραφεις σε αυτό το site?
www.fititis.gr
ψάχνω μπλόγκερς να μου γράφουν κείμενα!

Captain-Τζίμης είπε...

Ρε Νεφελάκιον απόψε το ξαναδιάβαζα άλλη μια βόλτα και, αλήθεια σου λέω είναι υπέροχο. Ρέει σαν χείμαρρος, συγκινεί, προκαλεί και προσκαλεί σε έναν ιερό κι υπέρτατο Αγώνα, αυτόν για το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια, τη χαμένη αθωότητα με άλλα λόγια. Πραγματικά σ' ευχαριστώ για το κείμενο αυτό. Καλές μας νύχτες

Μανώλης είπε...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Τίποτα άλλο...
Πολύ ωραίο μυαλό.
Απλά με συγκίνησες!

dirty blue είπε...

θα ήθελα αυτός ο κόσμος να γεμίσει στο επόμενο κλικ με χιλιάδες νεφέλες που θα σκορπίσουν τα ονειρά και την ελπίδα τους παντού.....ταυτόχρονα δε θα ήθελα ποτέ να γίνει αυτό για να μη χάσεις το δυνατότερο στοιχείο σου...τη μοναδικότητά σου!
στο έχω ξαναπεί παλιότερα και το ξέρεις.....υπάρχουν άνθρωποι που πέρνουν δύναμη απαυτά που γράφεις και λες και τραγουδάς.....δεν ξέρω πόσοι είναι....συνέχισε να τη μοιράζεις απλόχερα όσοι κι αν είναι...σε φιλώ!

ξωτικό είπε...

Mε μάτια θολά ...το σχόλιό μου είναι εδώ
http://cadenza-xotikou.blogspot.com/2010/11/blog-post_28.html

Σ'αγαπώ
Σ'ευχαριστώ

Nefeli είπε...

Şelâle , τόσες ομοιότητες σήμερα και τότε. Δεν το ήξερα το ποίημα του Καβάφη, σε ευχαριστώ πολύ που μου το άφησες, όπως σε ευχαριστώ και για το σχόλιο. ΥΓ Μάχη
________________

Κορίννα! Όπως τα λές, ο πάτος σωτήριος, αν το δεις από την πλευρά του ότι τώρα μόνο να σηκωθείς μπορείς. Άλλο κάτω δεν πάει - ή πάντα θα πηγαίνει? Το σημαντικό είναι να μην περιμένουμε να δούμε και τώρα αν ο πάτος είναι πιο κάτω - να ξεκινήσουμε από τώρα για το πάνω. Καλή σου μέρα!
________________

Λου γεια σου! Σ' ευχαριστώ για την πρόταση, θα περάσω σήμερα από το site να κάνω μια μεγάλη βόλτα!

Nefeli είπε...

Logia, όχι μόνη μου, ανήκεις κι εσύ στο 20%!
___________

Αδερφάκια - καπετανάκια, με συγκινεί το διπλό σχόλιο! Καλημέρα!
___________

Dirty blue πάνε δυο χρόνια από το πάρκο και ποτέ δε σου χω πει οτι δεν αντλείς μόνο δύναμη, αποπνέεις και ο ίδιος ολόκληρος. Καλή μας Κυριακή!

Nefeli είπε...

Ξωτικό...

φτερό στον άνεμο... είπε...

Ένα θα πω μόνο Νεφελάκι,

είσαι σπουδαίο παιδί.

Θα κρατήσω τις πολύτιμες συμβουλές σου για τις δύσκολες ώρες που είμαι έτοιμη να 'το βάλω στα πόδια'.
Φιλιά πολλά πριγκιπέσσα :)

Γκιωνης είπε...

Νεφέλη σ' ευχαριστώ, και σού ζητώ την άδεια να το αναδημοσιεύσω στο ιστολόγιό μου !
. Αυτό το βιβλίο το χάρισα σε κάποιον πολιτικό, που ακόμα τού έχω εμπιστοσύνη, πρίν τς Βουλευτικές εκλογές για να τον εμπνέει ! Χαίρομαι πού το διάλεξες και που έχεις αυτήν την θέση απέναντι στην γκρίνια την απόγνωση, την κατάθλιψη και την μιζέρια !
. ...και χαίρομαι που σε καμαρώνει η logia !
. Το αξίζετε και οι δύο !

Nefeli είπε...

Φτερό στον άνεμο! Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, αν θες μην τις χαρακτηρίζεις "συμβουλές" διότι θα νιώθω οτι έκλεψα κι ότι με παρουσίασα σαν κάτι που δεν είμαι, έναν συμβουλάτορα που έχει ζήσει πολύ και ξέρει να συμβουλέψει :) Πες τες "προτροπές" και ανοιχτή συζήτηση! Καλό σου απόγευμα!
_________

Γκιώνη, σ' ευχαριστούμε μαζί Logia και Νεφέλη. Εννοείται έχεις την άδεια, με τιμάει η σκέψη. Καλό σου βράδυ

jokar είπε...

Μπαίνω με το δεξί!
Καλώς σε βρήκα μέσω του "Ξωτικού".
Πανέμορφο blog!

quartier libre είπε...

@
απ' τα βιβλία που έφτιαξαν τον χαρακτήρα μας...
καλόν, κακόν, δεν ξέρω...

μόνο εκείνο μου χει μείνει,
το :

"μη φύγεις ! φτιάξτον ..."
και το κουβαλάω ζωή ολόκληρη απάνω μου...

να είσαι καλά :)

Ανώνυμος είπε...

Hello,

The french newspaper talk about you this week. I have write a note on my blog, about. I think that all citizens all over the world need to build an world union.

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Νεφελάκι τι γλυκό πλασματάκι που είσαι..Ένα φιλί σβουρηχτό και μια σφιχτή-σφιχτή αγκαλιά σου στέλνω!

Ανώνυμος είπε...

για δες ήμουν στο πάρτυ σου τελικά σε κείνο το υπόγειο αλλά δεν ήξερα ότι ήταν δικό σου, τώρα το έμαθα. περίεργες ζωές που ζούμε!

Nefeli είπε...

little percussionist, καλα καλα δεν ηξερα ουτε εγω ποιοι καναν το παρτυ, ημουν το 1/3 των εορταζοντων, την επομενη φορα θα ερθεις ως δικος μου καλεσμενος!χρονια πολλα!
_________________

travellirious, ευχες για καλες γιορτες :)
_________________

jean christophe, thank you for passing by, i will visit your blog during the next couple of days!

Nefeli είπε...

jokar, καλως σε βρηκα! και καλες γιορτες :)
_________________________

quartier libre, το βιβλιο το διαβασα πολυ μικρη και το ξαναβρηκα τωρα, για να επεξεργαστω σε πιο συνειδητοποιημενη ηλικια το διαχρονικο της γραφης του και τους κυκλους της ιστοριας.
σ' ευχαριστω που περασες, καλες γιορτες