A Temporary Area in Athens - Vincent Moon 26/9/09 @ Booze

Vincent Vincent δώσε μου ήχο δώσε μου φώς πάρε με από το χέρι και στριφογύρισέ με / στριφογύρισέ με σε ξύλινα σκούρα κόκκινα πατώματα σε κρεμαστά μπαλκόνια παλιάς εποχής σε στριφογυριστές στενές σκάλες με τσέλα που τρίζουν με τύμπανα που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν και σκάνε και ο αέρας γεμίζει / ο αέρας γεμίζει και τα τύμπανα γίνονται βιολιά και κιθάρες και μετά μια κοπέλα περπατάει τραγουδώντας και συναντάει ένα πνευστό που βγαίνει από μια σκοτεινή τουαλέτα και καταλήγει σε ένα πιάνο / καταλήγει σε ένα πιάνο και μετά μια μπάντα είναι στο δρόμο και χορεύουμε στα πεζοδρόμια και είμαστε στο μουσικό μας σπίτι ο παράδεισος για μια μέρα μόνο εμείς και τα όργανα και οι ήχοι παντού ο ένας μέσα στον άλλο ο παράδεισος για μια μέρα και όλοι γελάνε γελάνε γελάνε στις νότες στις χορδές στα καλώδια στα ξύλινα σκούρα κόκκινα πατώματα γελάνε και Vincent, σ' αγαπώ, εσένα και την κάμερά στον ώμο σου και τις 14 μπάντες που μάζεψες και διασκόρπισες σε 3 ορόφους σε ένα κτίριο της οδού Κολοκοτρώνη, σ' αγαπώ, για τους ήχους που ανακάτεψες και τους έκανες ένα για το βιολί μου το μικρό βιολάκι μου που βγήκε από τα σύρματα και αιωρήθηκε ψηλά έφυγε πάνω πάνω από εδώ / πάνω από εδώ πάνω από παντού μαζί με κάτι από μένα κάτι από σένα κάτι από τον Παναγιώτη κάτι από τον Γιώργο κάτι από τον Jef κάτι από τη Σοφία κάτι από τον Μάνθο κάτι από την Αίγλη κάτι από όλους όλους όλους μας κάτι / κάτι / κάτι κάτι από το ξύλινο σκούρο κόκκινο πάτωμα και όσο άκουγα μουσική ήθελα να κάτσω κάτω να ξαπλώσω να ακουμπάω το ξύλο να γίνω ένα κουβαράκι που βρήκε το αγαπημένο του μέρος στον κόσμο και θέλει να μείνει εκεί κουλουριασμένο στον ήχο για πάντα / ήχος για πάντα ήχος ήχος και τώρα είμαι πια σπίτι έφαγα για πρώτη φορά στη ζωή μου mango και νιώθω ακόμα ότι είμαι μακρυά από δω στον παράδεισο μου το μουσικό σπίτι το μαγικό μουσικό σπίτι Vincent σ' αγαπώ για αυτό το μουσικό σπίτι σ' αγαπώ για το μουσικό σπίτι της 26ης Σεπτέμβρη του έτους 2009 και αγαπάω τα πάντα γιατί τα πάντα είναι μουσική γιατί όλα μουσική γιατί είμαι μουσική τα πάντα όσο ζω μουσική μουσική όλα

Nefeli Walking Undercover - Οι Πιο Όμορφες Μέρες Μας - ΑΛΛΑΓΗ ΩΡΑΣ

Nefeli Walking Undercover: Οι Πιο Όμορφες Μέρες Μας

Οι πιο όμορφες μέρες περνάνε ήσυχα απ' το πλάι μας και αφήνουν μετέωρους ψιθυρους. Τους κατεβάζουμε στη γη και τους κάνουμε δικούς μας.
3 undercover καλλιτέχνες σε ένα οπτικοακουστικό project που συνδυάζει μουσική, λόγο και εικόνα για όλους αυτούς τους ανεπαίσθητους ψιθυρους

Νεφέλη Λιούτα: φωνή, κιθάρα, βιολί, πιάνο, κείμενα
Σταύρος Παργινός: τσέλο
Σταύρος Γεωργιόπουλος: video art

Στο Going Youth Festival 2009, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι, Πειραιώς 100
Την Τετάρτη 23/9/09, στις 19.30 στην αίθουσα Δ7
Είσοδος για όλη τη μέρα: 10 ευρώ
Εισιτήριο διαρκείας για όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ (23-27): 40 ευρώ / φοιτητικό: 25 ευρώ

* To Going Youth Festival είναι πανελλαδικό φεστιβάλ νέων δημιουργών που διεξάγεται για δεύτερη φορά στη χώρα μας. Θα παρουσιάσω εκεί κάποια δικά μου κομμάτια και κάποιες διασκευές, μεταξύ των οποίων θα παρεμβάλλεται αναπαράσταση κειμένων μου. Θα χαρώ να παρευρεθείτε στην πρώτη φορά που θα παρουσιάσω δικά μου πράγματα επί σκηνής

ΥΓ Η κουβέντα μας με την Roadartist εδώ

Shadows Gone To Neverland *

Μετά από κάθε live μένουν πίσω στη σκηνή μικρά μικρά κομμάτια

Αυτή τη φορά έμεινε πίσω το πιο γενναιόδωρο

ΥΓ Η φωτογραφία, τραβηγμένη από τη μαμά Νέλλη σε διάρκεια πρόβας, απεικονίζει την αντανάκλαση των Mimosa's Dream στο παράθυρο που βρίσκεται αντίκρυ της σκηνής.

[Η χθεσινή συναυλία στο Bios άνοιξε με τους View?. Συνεχίστηκε με ποίηση και μουσική από τον Νίκο Ερηνάκη, σε δικά του ποιήματα, και 3 μέλη των Mimosa's στους ήχους που τα συναντήσαν. Έκλεισε με το live set των Mimosa's. Καθ' ολη τη διάρκεια του σετ, ο Κωνσταντίνος Λιανός πρόβαλε σε πανί πίσω μας ότι έφτιαχναν τα θαυματουργά του χέρια από χρώματα και υλικά που ανακάτευε επιτόπου. Είμαι πολύ περήφανη που παίζω μαζί τους και είμαι πολύ περήφανη που αφήνω μαζί τους πάνω στη σκηνή κομμάτια μου]

* τίτλος από τραγούδι των Mimosa's Dream