Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Οι Πιο Όμορφες Μέρες Μας


Άμα το χάσεις το λεωφορείο το χασες σας βρίσκεται ένα εισιτήριο αυτά τα περίπτερα δεν έχουν ποτέ

Ψυχές μόνες επιβιβάζονται στριμώχνονται φρενάρουν αποβιβάζονται

Ο γιος μου ξέρετε σπουδάζει στο εξωτερικό είμαι μόνη μου εδώ έρχεται τα καλοκαίρια

Ψυχές άδειες χτυπάνε μικρά χαρτάκια που τραγουδάνε μικρά κλικ σε τετράγωνα στόματα

Κίνηση σήμερα πολύ κίνηση ανοίχτε κανά παράθυρο θα σκάσουμε

Ψυχές ρευστές βολεύουν τα ψώνια τους κοιτάνε ένα γύρω και αγκαλιάζουν τις σακούλες τους

Τι είναι ο έρωτας τον έρωτα νεαρέ μου τον έχουν εξαχρειώσει ακούς αγάπη μου λατρεία μου τι είναι αυτό δεν είναι αυτό ο έρωτας τον έρωτα νεαρέ μου τον έχουν εξαχρειώσει

Ψυχές μαρμάρινες ακουμπάνε το κεφάλι γυρτά στα αριστερά κλείνουν τα μάτια κραδασμοί ραγίζουν το μάρμαρο

Κάνε πιο πέρα να κάτσω είμαι άρρωστη δε σας χρειάζομαι εγώ έχω λεφτά στην τσάντα μου θα πάω στο λιμάνι και θα φύγω δε σας χρειάζομαι με τις ικανότητές μου θα σας νικήσω όλους

Ψυχές ξεχασμένες παραμιλούν και γυροφέρνουν τα μάτια είναι εδώ και είναι εκεί σε βλέπουν και δε σε βλέπουν αχ να φύγουν να φύγουν να φύγουν από δω

Έχει πορεία ακούσατε κάτι περνάει αυτό από Ομόνοια?

Ψυχές αργοπορημένες στο φανάρι πάνω αναβοσβήνουν είναι φάροι καντηλάκια το θλιμμένο πάλσαρ κι αυτός ο δρόμος θα χει πάντα ναυαγούς

Κάνε πιο πέρα να περάσω στη χώρα σου δεν είχε συγκοινωνίες?


Ψυχές μικρούλες διάφανες σιωπηλές σαν κυριακές χώνονται στη γωνία κουρασμένες υπομένουν και ταξιδεύουν σε ένα χυδαίο τρόλευ με αόρατα απαγορευτικά αόρατες θάλασσες ταξίδια αποδημητικά η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει


Ο γιος μου σπουδάζει στο εξωτερικό είμαι μόνη μου εδώ κι έρχονται καλοκαίρια


Βγήκα στην ταράτσα κι έκανα σαπουνόφουσκες κι έφτασαν μέχρι τον ουρανό

4 σχόλια:

logia είπε...

Σαν η καθε ψυχή κλεισμένη σε μια σαπουνόφουσκα
Σου μιλώ μα δεν μ' ακούς
Συνοστιζόμαστε σε μια πορεία ανοδική
Αν σ' ακουμπίσω σκας
Αν μ' ακουμπίσεις σκάω
Αλλιώς δεν συναντιόμαστε ποτές
Η, ω! το θαύμα οι 2 φούσκες γίνονται μία
Σου μιλώ και μ' ακούς
γιατί ταξιδεύουμε στην ίδια φούσκα πια
Ψηλά
Προς το φως

Balidor είπε...

"Βγήκα στην ταράτσα κι έκανα σαπουνόφουσκες κι έφτασαν μέχρι τον ουρανό"

Απο το πιο όμορφα λόγια σε blog :),
θα τα θυμάμαι!

Ανώνυμος είπε...

πάντως το να μιλάς για τη μαυρίλα είναι αρκετά αισιόδοξη στάση :)

Nefeli είπε...

Είδα το σχόλιο αφού ανάρτησα κείμενο για τη μη μαυρίλα :)