Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Νέα Φιλαδέλφεια Ώρα Μηδέν - Αυτοκτονία 14χρονου

Λοιπόν ο θάνατος τελευταία κόβει βόλτες πάνω απ' την πόλη σου τελευταίος αναστεναγμός ματιών σκοτεινών το χάος
Μαύρα σκυλιά στο πεζοδρόμιο φωνάζουν τη νύχτα και ανήσυχοι περαστικοί σφίγγουν τα δόντια τους
Κι εσύ παίρνεις φόρα μια Δευτέρα και βουτάς από τον έβδομο
Πρέπει να γράψεις ένα "αντίο", το γράψες? Τι χαρτί διάλεξες?
Και σε ποιον το λες?
Στους γονείς σου?
Στους φίλους σου?
Στους δασκάλους σου?
Στην κοινωνία?
Στον κόσμο?
Στην συγκινημένη ανθρωπότητα που ετοιμάζεται να δει πασχαλινές υπερπαραγωγές και να δακρύσει μπρος στο θάνατο που τελικά δεν ήταν θάνατος, για να ξεσκίσει μετά κρέας σε λαμπερές σούβλες που βρωμάνε σκουριά?
Στα ΜΜΕ που είπαν σε ένα χρόνο τη λέξη "Ζαχόπουλος" πιο δυνατά απότι είπαν ποτέ τη λέξη "μάνα" και έδωσαν διαστάσεις σε μια απόπειρα αυτοκτονίας με πιπεράτο παρασκήνιο κατάλληλο να εκπαιδεύσει την καλή νοικοκυρά στα σερλοκικά της ένστικτα?
Στην αστυνομία, που δεν μπορεί να ελέγξει τις σφαίρες της κι αυτές εξοστρακίζονται σε κορμιά άγουρα που πέσαν χωρίς να καταλάβουν, όπα φίλε, τι έγινε τώρα, γιατί με σημαδεύεις?
Στην κυβέρνηση, που δεν μπορεί να ελέγξει τους κύκλους που κάνει μια σφαίρα στον αέρα και αφήνεται να γυρνάει γύρω γύρω από το πρόσωπο ενός ανθρώπου που δεν προσπαθεί καν να δείξει οτι ξέρει να περπατάει γι αυτό εμπιστευτείτε τον?
Στην αντιπολίτευση που δεν ξέρει να εμπιστεύεται γι αυτό δεν περπατάει?
Στους παππάδες που θρηνούν στο φως ψυχές και στο σκοτάδι χάρτινη, ρευστή και σε επιταγές εξουσία?
Στον πλανήτη που κάνει πόλεμο γιατί δεν τον παίζουν τα άλλα παιδάκια?
Στο θεό?
Που το γράφεις το "αντίο"?
Είσαι 14 χρονών και βούτηξες στο κενό για λόγους που ποτέ κανείς δε θα μάθει
Έχουμε τα σπίτια μας στην ίδια γειτονιά και δεν ξέρω ούτε το όνομά σου
Δεν έχεις ούτε μια βδομάδα που αυτοκτόνησες και καμιά εφημερίδα δεν έγραψε το θάνατό σου
14ΧΡΟΝΟΣ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΟΡΟΦΟ
1 4 Χ Ρ Ο Ν Ο Σ Π Η Δ Η Ξ Ε Α Π Ο Τ Ο Ν Ε Β Δ Ο Μ Ο Ο Ρ Ο Φ Ο
Ίσως αν σε γράψω με κεφαλαία να σε ακούσουν

1 σχόλιο:

Balidor είπε...

Τουλάχιστον εκεί που είναι έχει ησυχία...