Παντοτινή οπαδός του φθινοπώρου, της άνοιξης και του Αριστοτέλη, ορίζω τις εποχές που ακολουθούν τις φωτιές και τα χιόνια ως την ύψιστη στιγμή που η φύση επιλέγει να επιπλεύσει ανάσκελα σε ελαφρύ νερό, για λίγες κάποιες στιγμές κρυστάλλινης ισορροπίας. Τα λεπτά που η ροή του χάους διακόπτεται για να επιπλεύσω ανάσκελα σε ελαφρύ νερό εντός μου και το φως μαλακό από κάθε ουρανό εκτός μου, είναι λεπτά της πιο αβάσταχτης διαύγειας και κάποια κομμάτια θα είναι για πάντα στο μυαλό μου ηχοποίηση της ευτυχίας. Σας ευχαριστούμε πολύ όλους όσους βρεθήκατε χθες στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, κάθε φύσης συντελεστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου