Παραμύθι Χωρίς Όνομα

- Γιατί; ρώτησε το Βασιλόπουλο.

- Γιατί πρέπει να μείνεις ανάμεσα στο λαό σου.

Είμαστε οι κύριοι του εαυτού μας

- Δεν μπορώ! αναφώνησε το Βασιλόπουλο. Δεν ξέρεις τι είναι ο λαός μου, το παλάτι, όλος ο τόπος...

Πατέρας μας ο βασιλιάς Αστόχαστος και τα κελάρια άδεια από κρασί και φαγητό

- Διόρθωσέ τον, αποκρίθηκε η κόρη.

- Εγώ; Πώς; Μα είμαι ακόμα παιδί, δεν ξέρω τίποτα, δεν έμαθα τίποτα, δεν είμαι τίποτα.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας είμαστε οι υπολογιστές και οι εγκυκλοπαίδειες και οι παιδικές χαρές

Η κόρη τον κοίταξε συλλογισμένη.

- Γιατί θέλησες να φύγεις; ρώτησε.

- Γιατί πονούσα πολύ μέσα στην κακοήθεια και στην αταξία του παλατιού.

Είμαστε τα παιδιά και οι γονείς μας στο βασίλειο που καταταρρέει στις άνυδρες μέρες στις χορταριασμένες πέτρες. Τα παραμύθια οι κασέτες ο δρόμος τα ταξίδια τα σύννεφα τα κτήρια τη νύχτα.

- Λοιπόν θα πει πώς έχεις μέσα σου κάτι, που αξίζει πιότερο από κείνα που δεν έμαθες

- Τι έχω;

- Έχεις φιλοτιμία και αξιοπρέπεια.

Το Βασιλόπουλο συλλογίστηκε λίγο. Ύστερα ρώτησε:

- Και τι μου χρησιμεύουν αυτά;

- Χρησιμεύουν να βρεις μέσα σου τη δύναμη και τη θέληση να ξαναφτιάσεις το έθνος σου.

Γιατί είμαστε το Βασιλόπουλο κι ο λαός. Από εμάς ξεκινάει και σε εμάς καταλήγει. Εμείς ψηφίζουμε κι εμείς εκλεγόμαστε εμείς αγοράζουμε κι εμείς καταναλωνόμαστε. Γεμίσαμε τις ντουλάπες μας με ρούχα που δε χρειαζόμασταν και πήραμε δάνεια για διακοπές κάπου πιο μακρυά από το μικρό χωριό μας. Στηρίξαμε τα καθεστώτα ψεύδους και ντροπής μιας δίχρωμης οικογενειοκρατίας. Κλείσαμε τα μάτια και υποθέσαμε οτι κάποιος άλλος θα αγωνιστεί για εμάς όσο εμείς θα ονομάζουμε ζωή μια ντουζίνα εικονογραφημένα διαφημιστικά. Και τώρα που το βασίλειό μας καταρρέει, είμαστε έτοιμοι να τα εγκαταλείψουμε όλα πίσω και να φύγουμε μακρυά, για εκεί έξω που είναι αλλιώς, για εκεί που έχει ακόμα ευκαιρίες, για οπουδήποτε αλλού από εδώ.

Όχι δεν πρέπει τώρα να φύγουμε !

Γιατί τώρα ξέρουμε που κάναμε λάθος κι αυτό μας κάνει πιο δυνατούς από ποτέ!

Ξέρουμε μαζικά και έντονα και σίγουρα και ολοκληρωτικά.

Ξέρουμε γιατί το βιώνουμε στο πετσί μας και δεν έχουμε άλλα περιθώρια αναβολής.

Ξέρουμε γιατί μαυρίσαμε και σκοτεινιάσαμε και αδειάσαμε τόσο, που μας λείπουν με πόνο τα πρωταρχικά στοιχεία.

Ξέρουμε και τώρα που ξέρουμε πρέπει να μείνουμε και να το προσπαθήσουμε με όλο μας το είναι χωρίς να εξαιρέσουμε τον εαυτό μας επειδή είμαστε η γενιά που έρχεται ή επειδή είμαστε η γενιά που φεύγει - όσο θα νιώθουμε οτι δεν φταίξαμε θα μεταθέτουμε.

Είναι τώρα η ώρα για τα μικρά πράγματα

Για όλα αυτά τα μικρά που δείχνουν ασήμαντα μα που αν θες να δεις κάτι να αλλάζει ξεκινάς από εκεί

Και διαλέγεις το πιο οικονομικό προιόν στο σούπερ μάρκετ από το χαμηλότερο ράφι

Περπατάς προς το σπίτι αντί να σταματήσεις τα κίτρινα αμάξια

Κλείνεις τη βρύση όταν πατάς την αντλία με το σαπούνι

Μαζεύεστε σπίτι χρησιμοποιείς το φούρνο τα κεριά την ταράτσα
Διαβάζεις μαθαίνεις ψάχνεις συζητάς διαμορφώνεις μοιράζεσαι υπάρχεις και δεν σταματάς να πιστεύεις οτι όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας
Αντιδράς και δεν ανέχεσαι ό,τι καταστρατηγεί τα δικαιώματα του να είσαι άνθρωπος

Μειώνεις σιγά σιγά κατά ένα ποσοστό το χρόνο που πέρνας μπροστά στον υπολογιστή

Και το αφιερώνεις σε αυτούς που τους έλειψες και σου έλειψαν καιρό

Κάνεις συζητήσεις χαμηλόφωνα και ήρεμα και με παύσεις και ακούς δύο φορές από όσο μιλάς

Τραγουδάς δυνατά και χορεύεις με όλο σου το σώμα

Αφήνεις τον εαυτό σου να ερωτευτεί πιο συχνά απότι τον υποβάλλεις σε περιορισμούς

Και μένεις εδώ να το παλέψεις όσο μπορείς ξέροντας οτι αυτός ο καιρός είναι δύσκολος, αλλά θα περάσει επειδή θα το έχεις προσπαθήσει εσύ!

Και αν δε σου βγει, ο δρόμος είναι μεγάλος. Θα σε πάει όπου θες και θα μιλήσεις γλώσσες ξένες - μόνο μην εξιδανικεύεις τον προορισμό, ο κόσμος είναι σφαίρα και κάθε ακτίνα του ήλιου δίνει στα σημεία της άλλα χρώματα. Μην το βάλεις στα πόδια πριν αποκτήσεις από εδώ ένα έμπρακτο μέτρο σύγκρισης πριν γνωρίσεις με σιγουριά τα χρώματα που υπάρχουν και τα ενσωματώσεις με βιώματα - είναι τα δικά σου χρώματα στα δικά σου βιώματα και θα σε κάνουν να είσαι αυτό που είσαι και όταν θα είσαι μακρυά.

Άρα ξεκίνα σαν παιδί -

Το λευκό χαρτί το σημείο η ευθεία το επίπεδο η φωτιά το νερό ο αέρας το χώμα εσύ εγώ -

Και κάνε βήματα μικρά -

Και γέλα!

Και ξέρεις θα ρθούνε τα μεγάλα

"Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή"

Το ακούς τραγουδάει

Καλές μας μέρες

ΥΓ Με πλάγια γράμματα αποσπάσματα από το βιβλίο την Πηνελόπης Δέλτα