Το 10%

Το δωμάτιο οχτακόσια εικοσιεννιά είχε στην πόρτα το 829 και ένα καθρεπτάκι.

Το καθρεπτάκι ήτο κάθετο προς την πόρτα.
Η Καιτούλα αγνόησε το σαρκασμό της Πόρτας και εισχώρησε-στο-χώρο.
Η ενδοσυνεννόηση μίλησε ανεξάρτητη: Σας καλωσορίζουμε στο σύγχρονο θεραπευτήριο “Ράψτε και ησυχάστε”. Ευχόμαστε η παραμονή σας να είναι ευχάριστη. Σας υπενθυμίζουμε οτι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τραβήξετε τις κλωστές, παρά μόνο σε περίπτωση απόλυτης και αναπότρεπτης ανάγκης. Το ψάρι είναι εκεί για να σας βοηθήσει. Σας ευχαριστούμε για την προτίμηση και ευχόμαστε μια όμορφη ζωή.
Η Καιτούλα κοίταξε το ψάρι που ήταν πορτοκαλί και μέσα σε μια γυάλα. Του έγνεψε με επιφυλακτικότητα και έπειτα έστειλε τα τρία μάτια της ένα γύρω. Το δεξί αποκάλυψε ένα οβάλ κρεβάτι με μεταξωτές σούστες, το αριστερό ένα πιάνο με ουρά, το επιμετώπιο μια γυάλα με ένα πορτοκαλί ψάρι, έπειτα το δεξί ένιψε το αριστερό το αριστερό το επιμετώπιο και όλα μαζί το δωμάτιο που είχε ένα οβάλ κρεβάτι με μεταξωτές σούστες, ένα πιάνο με ουρά και μια γυάλα με ένα πορτοκαλί ψάρι.
Συμφώνησε να κάνει την εγγραφή στο πρόγραμμα όταν πριν κάποιες βδομάδες ένιωσε αβάσταχτα. Ξεχνούσε να φάει και δεν ήξερε αν κοιμάται ανάσκελα ή μπρούμυτα. Έβαλε μια καρέκλα στη μέση της ταράτσας και στις 7.22 που μαζεύονταν τα χειμερινά σύννεφα έβγαινε με μια κούπα καφέ και καθόταν κοιτώντας πάνω από τις κεραίες και τα μπαλκόνια. Πήγε στο γιατρό ανήσυχη. “Γιατρέ νιώθω αβάσταχτα. Ξεχνάω να φάω και δεν ξέρω αν κοιμάμαι ανάσκελα ή μπρούμυτα.” Ντράπηκε να του πει για την καρέκλα και την ταράτσα. Αυτός την ακροάστηκε, την ακτινογράφησε και απεφάνθη, Καιτούλα, έχεις ένα πορτοκαλί μπαλόνι στο στήθος σου.
Η Καιτούλα λύγισε.
Ο γιατρός της εξήγησε οτι πολλοί άνθρωποι το εμφανίζουν είτε πολλές φορές στη ζωή τους είτε μία είτε καμία. Οι ενδείξεις είναι συναίσθημα ακατάσχετης ευφοριάς, περιστασιακός πόνος στο στήθος, η εντύπωση οτι η ζωή είναι πανέμορφη, ανάγκη για εντοπισμό των ασορτί στον ορίζοντα, ανικανότητα συγκέντρωσης. Οι συνέπειες είναι οτι το μπαλόνι φουσκώνει φουσκώνει φουσκώνει μέχρι να σκάσει και τότε όσοι έχουν νοσήσει φτύνουν χαρτοπόλεμο και μετά αλλάζουν χρώμα. Η θεραπεία είναι περιορισμός του μπαλονιού και αποτροπή του φτυσίματος.
Στο σημείο αυτό ο γιατρός κόμπιασε και η Καιτούλα τον κλώτσησε στην πλάτη για να ξαναπάρει μπρος.
Υπάρχει βέβαια ένα απερίσκεπτο 10% που αποφασίζει να αρνηθεί την θεραπεία και να φτύσει τον χαρτοπόλεμο. Δηλαδή; Δηλαδή παιδί μου, ένα ξεροκέφαλο κι αχρείο ποσοστό, όταν έρθει η ώρα να φτύσει τον χαρτοπόλεμο στέκεται μες στη μέση του δρόμου και φτύνει όλο το πεζοδρόμιο.
Ο γιατρός κοίταξε αυστηρά την ταραγμένη Καιτούλα πάνω από τα τριγωνικά γυαλιά του και είπε στεγνά:
Ωστόσο έσυ παιδί μου, που ζεις με σύνεση, θα ακολουθήσεις τη συνταγή που θα σου γράψω και έπειτα θα επισκεφτείς την κλινική “Ράψτε και ησυχάστε”. Οι έμπειροι συνάδερφοι θα σου ράψουν τα χείλη με μια πορτοκαλί κλωστή σαν το μπαλόνι σου κι έτσι κάθε που ο χαρτοπόλεμος θα βγαίνει προς τα έξω, οι κλωστές θα τον ξαναγυρίζουν προς τα μέσα. Και μέτα; Μετά το μπαλόνι θα συρρικνωθεί και δε θα κινδυνεύεις πια να σκάσει, μέχρι που θα εξαφανιστεί,
είπε ο γιατρός και έπειτα προσπάθησε να αφαιρέσει με το νύχι ένα μαρούλι από το δόντι του.
Το πορτοκαλί ψάρι έβγαλε την Καιτούλα από τη βουτιά στο βυθό και γούρλωσε τα μάτια. Η Καιτούλα τα γούρλωσε επίσης. Οι γιατροί τής είπαν οτι το ψάρι βρίσκεται εκεί για να γουρλώνει τα μάτια του όποτε η Καιτούλα θέλει κάποιον να της μιλήσει. Τη συμβούλεψαν να τα γουρλώνει κι εκείνη πίσω ωστέ να νιώθει διασκέδαση.
Η Καιτούλα ένιωσε διασκέδαση και μετά πήγε στο παράθυρο.
Ένας τύπος με καπέλο στεκόταν στη μέση του δρόμου και κρατούσε ένα πανό που έγραφε “Παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς – δώστε στο 10% το σεβασμό που του αξίζει”. Η φορέας του πορτοκαλί μπαλονιού σιγομουρμούρισε τη μελωδία και έπειτα είδε το Καπέλο να φτύνει έναν οφθαλμίατρο.
Έπειτα το ψάρι μίλησε:
Είμαι το ψάρι. Εσύ είσαι η Καίτη. Ο χαρτοπόλεμος είναι χάρτινος και ο γιατρός ηλίθιος.
Η Καιτούλα κοίταξε το ψάρι και γούρλωσε τα μάτια.
Το ψάρι τής είπε οτι δεν είναι σαμοβάρι και οτι βαρέθηκε όλους αυτούς τους ραμμένους ηλίθιους που έρχονται κάθε μέρα και του γουρλώνουν τα μάτια.
Η Καιτούλα είδε όλη της τη ζωή να περνάει μέσα από τη γυάλα και ήταν όλη πορτοκαλί.
Χαιρέτησε το ψάρι, βγήκε από το παράθυρο, ανέβηκε στο τρένο, πέρασαν ώρες, κατέβηκε απ' τα δεξία, τράβηξε τις κλωστές και έφτυσε τον χαρτοπόλεμο.
Αν μη τι άλλο ήταν ευτυχισμένη που ήταν πορτοκαλί