Το περιεχόμενο της κασέτας με το χειροποίητο εξώφυλλο. Όταν δεν ταξιδεύει η Νεφέλη Λιούτα παίζει βιολί στους Leon και παράλληλα ετοιμάζει τον πρώτο δίσκο της
Οι πλατείες ήταν γεμάτες. Θα είμαστε μέχρι το τέλος μας τόσο θλιμμένη γενιά; Ο Σόλων είπε, κανέναν μην ανακηρύξεις ευτυχισμένο πριν να έρθει η ώρα του να φύγει
Κτίρια με καθαρές γραμμές και γύρω γύρω στις γωνίες να στρογγυλεύει τις άκρες το φως
Έτσι έχω στο μυαλό μου τα χρόνια από το '89 μέχρι πριν την αλλαγή του αιώνα , σαν κτίρια με σίγουρες καθαρές γραμμές και ένα πορτοκαλί φως να πέφτει από πάνω σαν ρετσίνι και να γλυκαίνει τις γωνίες
Ο αυστηρός διεθνής πολιτικός κόσμος στις ειδήσεις και τα παλιά παιδικά που δεν είχαν ενοχές τα πρωινά της Κυριακής
Τα τραγούδια με τα μετρημένα αλλά χωρίς άγχος ντραμς, τα ντόμπρα μπάσα, τα ακόρντα τα λίγο ανάλαφρα λίγο μελαγχολικά, οι ατμόσφαιρές τους οι έτσι λίγο ανάλαφρες λίγο μελαγχολικές αέρας όταν μπαίνει το φθινόπωρο, η φωνή μπροστά δυνατή κι ειλικρινής στο ξέσπασμά της, σιγανή και ειλικρινής και στο νανούρισμά της
Οι αληθινές τηγανητές πατάτες η υγρή ζύμη από το κέικ που έφτιαχνε η μαμά, τα στόρια που αφήναν τον ήλιο να ζεσταίνει το χρώμα στο ξύλινο πάτωμα το απόγευμα όταν το σπίτι ήταν μόλις μαζεμένο και κάποιος ήταν να έρθει, το ψιθύρισμα των μεγάλων για να μη σε ξυπνήσουν όμως εσύ δεν κοιμόσουν
Η σιγουριά στις αποφάσεις στις κάθε είδους σχέσεις στους ανθρώπους στα βλέμματα, στις καρέκλες έξω κάτω στο σπίτι της γιαγιάς της Θάλειας μόλις άνοιγε ο καιρός, που έκοβε το ψωμί με το βούτυρο να το φάω σε τετραγωνάκια στο πράσινο πιάτο και το ποιηματάκι του παππού "εμένα με λένε Νιόνιο Νιονιάκη του Αγαθού και της Μαριγούλας που χει το σπίτι στην απάνω γειτονιά όχι στην κάτω, δίπλα στης Κουτρουβάλαινας το φούρνο που χει τη σκύλα τη μεγάλη όχι τη μικρή , με καταλαβέεες;" κι ο ήχος της μηχανής στη στροφή που σήμαινε οτι ο μπαμπάς γύρισε από τη δουλειά κι εκείνες οι πιτζάμες με τα περίεργα σχέδια
Το καθαρά κι ατόφια ζυμωμένο και το γλυκά γλυκά θολά χυμένο
" Ένας κόσμος ήρθε κι άλλος πάει να φύγει με το βλέμμα του θαμπό "
Ήμαστε πολύ μικροί όταν ο κόσμος ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος, όχι εντελώς, μόνο λίγο, και σαν να ήξερε οτι μόλις λίγα χρόνια μετά ο πλανήτης θα πανηγύριζε την εξολόθρευση ενός που τον τρομοκράτησε, θα λίντσαρε για αντίποινα κάθε έναν που θα έμοιαζε με κάποιον που τον σκότωσε σιωπηλά με ένα μαχαίρι, θα έκλεβε τον αέρα από εκείνους που δεν έφταιξαν για την άδικη σφαίρα, θα διοικούσε την τσέπη του πλανήτη ενώ θα απεπειράτο να τον βιάσει αυτός ή άλλος ή κανένας αλλά δεν θα είχε πια σημασία, θα γκρέμιζε σιγά - σιγά τις ίδιες του τις οικονομίες, θα έστελνε στο δρόμο ένα ένα τα παιδιά του, θα έκανε όλα του τα λάθη ξανά συνδυασμένα, δε θα ήταν ούτε πόλεμος ούτε ειρήνη, ούτε μπρος ούτε πίσω, ούτε γερά κι ατόφια ζυμωμένο ούτε γλυκά θολά χυμένο, θα ήταν όλα μαζί και τίποτα, θα έφερνε το χειμώνα στην άνοιξη και το καλοκαίρι στο χεμώνα
και θα κατέστρεφε τα στάχυα του θα πλημμύριζε τις σοδειές του,
και ήμαστε πολύ μικροί όταν ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος και σα να ήξερε οτι όλα αυτά θα γίνουν κι έτσι έγραφε τα τραγούδια του με τα ακόρντα τα σαν ανάλαφρα σα μελαγχολικά, έφτιαχνε τα απενοχοποιημένα παιδικά του, έκανε τα κτίρια με τις απλές γραμμές και έριχνε το φως να τα στρογγυλεύει πορτοκαλί σαν το ρετσίνι
Κι εμείς ήμαστε πολύ μικροί τότε που ήταν λίγο πιο αθώος και λίγο πιο ωραίος για να του πούμε τα λόγια που έπρεπε να του πούμε όταν κοντοστάθηκε και αναρωτήθηκε τώρα πού να πάει, από εδώ ή από εκεί
[Μικρέ μου αδερφέ / ησύχασε / μην κλαις / ο πατέρας σου μας άφησε / το ορφανό παιδί είναι οι μέρες που θα ζήσουν / προστάτευσε το ορφανό παιδί]
*Οι στίχοι στα εισαγωγικά είναι της Αγαθής Δημητρούκα από το τραγούδι του Γιάννη Σπυρόπουλου Μπαχ "Σημάδι σταθερό " ενώ τα πλάγια γράμματα στο τέλος είναι αρκετά ελεύθερη μετάφραση των στίχων του τραγουδιού που ακούγεται στο βίντεο
Οι φωτογραφίες του Crazy Cow αποτυπώνουν ασπρόμαυρα πρόσωπα με ζεστές ρυτίδες ένα γύρω από τα μάτια, σαπουνόφουσκες πάνω από τα σπίτια της πόλης και μικρές μικρές στιγμές χρώματος που ίσως προσέξεις ίσως και δεν αντιληφθείς ποτέ, αν όμως τις συλλάβεις τότε παραδίνεσαι σε χαμογελαστά δευτερόλεπτα ηρεμίας που ανασκαλεύουν τον αέρα του δωματίου σου και γουργουρίζουν ευτυχισμένα στην κοιλιά σου
Έπειτα μου είπε ο Θοδωρής ότι η αδερφή του τους έφερε από την Αγγλία macarons που ήταν όμως από τη Γαλλία κι εγώ μπήκα εδώ για να δω τί είναι αυτά τα macarons και είδα κάτι μικρά στρογγυλά χρωματιστά πραγματάκια και μετά εκεί είχε και αρώματα και είδα και κάτι κεράκια που έβγαιναν στα ίδια χρώματα με τα macarons και έλεγε “with caramel and butter” ή “brioche” κι εγώ τόσο υπνωτίστηκα από τα χρώματα που πάτησα εγγραφή στον ιστότοποώστε να λαμβάνω ηλεκτρονικά γράμματα από μακρυάμε φωτογραφίες από όλα αυτά που δεν θα μπορέσω να αγοράσω θα θέλω όμως να βλέπω
και θα φαντάζομαι οτι μπαίνω στο μακρινό γαλλικό ζαχαροπλαστείο της γωνίας με αέρα και φινέτσα , όλοι θα μιλάνε ψιθυριστά και θα διορθώνουν μια τούφα που γλίστρησε απαλά από τα μαλλιά τους κι εγώ θα ζητάω ένα κόκκινο macaron κι ένα κερί με καραμέλα και βούτυρο
Και μετά κοιμήθηκα και είδα πάλι τα δύο αγαπημένα μου όνειρα , τα πιο ωραία που βλέπω, είμαστε λέει σε ένα κίτρινο παλιό αυτοκίνητο με χαμηλή οροφή και γελάμε και παντού έχει αυτό το μαλακό φως του απογεύματος κι εμείς ταξιδεύουμε στον μεγάλο δρόμο και μετά είμαι κάπου με γρασίδι και ψηλά δέντρα και ξύλινα σπίτια και μια ξύλινη εξέδρα και μπροστά λίμνη και πάλι παντού αυτό το μαλακό φως κι εγώ κρατάω ένα κόκκινο μπαλόνι και γελάω
Ωραία που είναι τα χρώματα στον ύπνο και στον ξύπνιο
Οι γιαγιάδες οι θείοι τα ξαδέρφια οι κουρελούδες τα μπαούλα τα παλιά κρεβάτια το πράσινο παντού πράσινο και λίγο κίτρινο και λίγο κόκκινο και τί θα κάνουμε όταν μια μέρα δεν θα είναι η μαυροφορεμένη φιγούρα στο καθρεπτάκι του αυτοκινήτου να χαιρετάει, είπε ο μπαμπάς, και μετά μακρυά πάλι γύρω και πάνω από τα βουνά και η ομίχλη και το πέτρινο καφέ-βενζινάδικο με τους σκύλους απέξω και την τεράστια ησυχία και το τσάι και τη μουσική στο αυτοκίνητο και την φίλη που κι ας μην ήταν εκεί όμως ήταν για να της τα πεις και τελικά η επιστροφή που πάντα σε γυρίζει.
by nelly
Ήταν ωραία, όμως κι εδώ ωραία θα είναι, τριήμερο πρωτομαγιάτικο πανηγύρι στη γειτονιά και πάγκοι με χρωματιστές καραμέλες και υφάσματα και παιχνίδια και σαπουνόφουσκες σε κουτί και ήσυχη ζωή μέχρι το δίπλωμα του βιολιού στις 16/6.
Και ένα ωραίο δημοσίευμα!
by photoharrie
Δημοσιεύτηκε στη Lifo αυτής της εβδομάδας από τον Φώτη Βαλλάτο με τίτλο "Με τη Nefeli Walking Undercover στο Belle Epoque [όλα είναι κύκλος]" και μπορείτε να το βρείτε είτε στο δρόμο είτε στο site της Lifo στην ηλεκτρονική μορφή του, κάνοντας κλικ στην εικόνα ακριβώς από πάνω ή εδώ για την εικονική μορφή της έντυπης έκδοσης (σελ. 39)
