Φρικτός Απαγωγέας

Θα μπω ήσυχα τη νύχτα από το πίσω παράθυρο και θα σας απαγάγω. Θα απαγάγω τον περιποιημένο σκύλο σου και θα ζητήσω λύτρα, θα απαγάγω τα ακριβοπληρωμένα κοσμήματά σου και θα ζητήσω λύτρα, θα απαγάγω τον αποξενωμένο άντρα σου και θα μου δώσεις λύτρα, το απαθές παιδί σου και θα μου δώσεις λύτρα, θα κλέψω την τακτοποιημένη σας ζωή κι εσείς θα παρακαλάτε μέχρι την ώρα που θα σας πω "έλα στις 6 στον τηλεφωνικό θάλαμο με μία κόκκινη βαλίτσα που θα ναι γεμάτη λύτρα". Και αφού τοποθετήσετε τα κολαριστά λεφτά σας στην άγρυπνη τετράγωνη βαλίτσα, θα μπω στη βουλή με μια αχυρένια κλούβα και θα απαγάγω την κυβέρνησή σας. Και ο αντιπρόσωπος του εκπροσώπου του εκπροσώπου του τύπου σας θα κάνει δηλώσεις πάλευκος κι εσείς θα κλαίτε μέσα και έξω από τα παράθυρα σας, τα αξιολύπητα φτηνά παράθυρά σας, και θα θυμάστε τις ένδοξες στιγμές κοινωνικής ευθύνης που στρουμφάκια μπλε και εκδοχές τους σε άλλα χρώματα κάναν χειραψίες γυάλινες και αναλάμβαναν την ευθύνη τους ρίχνοντας γαρύφαλλα από πρώτα τραπέζια πίστα, για να δηλώσουν την επομένη με στραβωμένα δάκρυα κροκοδειλέ τη λύπη και την αμέριστη συμπαράστασή τους. Αηδίες. Ξεχνάτε ρε. Ξεσηκωθήκατε με πέτρες και ξύλα και φωνάξατε και τώρα ακουμπάτε την πλάτη μαλακά πίσω να μη ραγίσει. Και τα θολά σας μάτια στοιχίζονται στην οθόνη και καταπίνουν σκόνη αδιαμαρτύρητα. Και όταν το πίσω παράθυρο ανοίξει γλυκά γλυκά και ο φρικτός απαγωγέας με τη διάφανη κουκούλα εισβάλει στο μουχλιασμένο κουβούκλιο σας, θα γυρίσετε ανάλαφρα πλευρό και θα ζωγραφίσετε στον ύπνο σας την τυφλή σιγουριά σας. Και ο απαγωγέας θα χει καθάρια μάτια, καραμέλες στην τσέπη και δέρμα παιδιού. Γιατί θα ναι παιδί και θα σας απαγάγει. Θα απαγάγω την κυβέρνησή σας και είστε τόσο βλάκες που θα πληρώσετε

*με αφορμή την ιστορία της χθεσινής τετάρτης 25/2/09 του Χρήστου Δημητρίου στο 9 της Ελευθεροτυπίας, στη στήλη Παράξενες Ιστορίες Από Τις Μεγάλες Πόλεις

m for mogwai & misuse (20/2 gagarin 205)

Έφυγαν όλες μου οι δυνάμεις και έλιωσα στον ήχο. Έγινα εύπλαστη σαν πλαστελίνη. Σώμα που αφέθηκε στη βαρύτητα και συνάμα αιωρήθηκε πιο πάνω. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι σε συναυλία - ξανανιώσει_κοινότοπη_φράση - τόσο παραδομένη, τόσο μαλακή, τόσο ενωμένη με κάτι. Με κάτι που κυλάει γύρω γύρω στο χώρο χωρίς να μπορείς να το αγγίξεις και χωρίς να το καταλαβαίνεις μπαίνει μέσα σου, απορροφάει τις σκέψεις σου και κυλάς μαζί του, σε στέλνει πάνω στην οροφή και κάτω στο έδαφος, και μετά πιο πάνω και πιο κάτω, πάνω στον ουρανό και κάτω στο χώμα

Μάγια μας κάναν και τώρα θα τα πάρουν μαζί τους στη Σκωτία. Βγήκαν και μας πέταξαν στα μούτρα το forte και το piano τους και το κάναν με τέτοιο σεβασμό και τέτοια αγάπη που δεν ξέραμε πώς να τα παραλάβουμε. Τους κρυφοκοιτάγαμε από κάτω και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε αν μόλις τώρα κουνήθηκε ο εγκέφαλος μας ή αν είναι όλα στη θέση τους. Και αυτοί σκάγαν χαμόγελα που και που και όλο λέγαν "thank you, thank you very much" σαν να μην τρέχει τίποτα

Και μπορεί οι mogwai να ήταν η σιωπή και ο θόρυβος που κάναν διάλογο για 2 ώρες με μας ακροατήριο παραδομένο . Αλλά ακροατήριο παραδομένο ολοκληρωτικά είναι αυτό που παραδίνεται από την αρχή και η πραγματικότητα άρχισε να γίνεται πιο λεία στις γωνίες από την ώρα που βγήκαν οι misuse. Θα πάω στα ράφια, να βρω το όνομα τους, να αγγίξω το πλαστικό της συσκευασίας, να γυρίσω τα φύλλα στο βιβλιαράκι ένα ένα, να δω τι artwork έχει το album αυτών των τύπων που έπλεκαν ήχους και εικόνες με σκοτεινά ριφάκια και καλά κρυμμένη γλύκα στις συγχορδίες, θα ξαναπετάξω, θα ξανακυλήσω, θα ρέω ξανά

Γιατί μετά από ένα 3ωρο βουτιάς στον ήχο και παραίτησης από τα πάντα, δεν είμαι εδώ. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι εδώ και είμαι καλά εκεί που είμαι. Ευχαριστώ

_______________________________________________________
* Οι Mogwai εμφανίστηκαν την Παρασκευή 20/2 στο Gagarin 205, τη συναυλία άνοιξαν οι δικοί μας Misuse

Ποιό ταξίδι. Πεθαίνουν, δε φεύγουν - πεθαίνουν. Ζωή πικρό δευτερόλεπτο τέλος. Έχω εξεταστική, δεν προλαβαίνω να πάω στο νοσοκομείο, μετά. Έχω καιρό, έχω. Θέλω να ζήσεις λίγο ακόμα, το απαιτώ, αφού δεν υπάρχει κανείς να μας ελέγχει από πάνω είναι στο χέρι σου και θέλω λίγο χρόνο ακόμα το απαιτώ. Μη σβήσεις έτσι, ήταν Πέμπτη, δε σβήνουν οι άνθρωποι Πέμπτη. Φεύγουν Κυριακές που είναι ήσυχα και έχει ήλιο - δε φεύγουν, πεθαίνουν. Που έχει ήλιο και είναι ο κόσμος ωραίος, αθώος, γλυκός - τότε πεθαίνουν. Που είναι ο δρόμος ωραίος και η Εθνική ακόμα πιο ωραία, τραβάει μακρυά και σε πάει εκεί που ο ήλιος είναι ακόμα πιο μεγάλος από πάνω σου. Δεν πέθανες, έφυγες γιατί ήταν ωραία η Εθνική και σε κουράζει η πόλη. Ποιά λογική, έφυγες, δεν πέθανες. Το καλό ταξίδι το λέμε σε αυτούς που φέυγουν. Σε αυτούς που ξαναγυρίζουν λέμε και "θα τα πούμε όταν γυρίσεις". Σε αυτούς που μόνο φεύγουν λέμε καλό ταξίδι

Κόκκινα Πλαστικά Λουλούδια

Κόκκινα πλαστικά λουλούδια, είναι έρωτας? Φουσκωτά μπαλόνια iloveu, είναι πάθος? Περιοδικά με συνταγές αγάπης, είναι αγάπη? Κουτάκια με γυαλιστερά σοκολατάκια, είναι κι αυτό έρωτας? Βαμμένα νύχια, ψηλά τακούνια, για μια νύχτα, είναι κι αυτό πάθος? Σαμπάνια, φράουλες, κεριά, για μια ώρα, είναι κι αυτό αγάπη? Κάρτες Hallmark και πλαστικοί όρκοι. Εμπορευματοποιημένο το μέσα μας, γυαλιστερές κορδέλες στο έξω μας, κάτι που δεν είμαστε για 24 ώρες, χειροκροτήματα, είμαστε καλοί σε αυτό που κάνουμε, ευχαριστούμε. Ωραία βιτρίνα, όμορφα στολισμένη, όμορφα στημμένη. Ευχαριστούμε. Σήμερα γιορτάζουμε τον έρωτα, το πάθος και την αγάπη. Το γιορτάζουμε αυθεντικά και με ειλικρίνεια. Με τον τρόπο που μας ταιριάζει και όχι αυτόν που μας πάσαραν τα ΜΜΕ. Γιατί είμαστε όντα ανεξάρτητα, με ελεύθερη βούληση και μη κατευθυνόμενες προτιμήσεις. Γιατί είναι έρωτας, έιναι πάθος, είναι αγάπη.

Δεν είναι?

Είναι έρωτας, είναι πάθος, είναι αγάπη. Αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι πλαστικό, δεν είναι γυαλιστερό, δεν είναι βαμμένο, δεν είναι σε κουτί. Είναι παντού και συνέχεια, είναι αφηρημένο, κυκλοθυμικό, εκρηκτικό, χαζοχαρούμενο, οξύθυμο, αδέξιο, αμήχανο, ολοκληρωτικό, συνεχόμενο, είναι και σοκολατάκια, είναι και λουλούδια, αλλά όχι για μια νύχτα, όχι για μια μέρα, όχι για έναν Φλεβάρη, είναι εκέι για να το βλέπεις, να το ακούς, να το αισθάνεσαι, να μπερδεύεσαι μαζί του, να χάνεσαι σε αυτό και αυτό να χάνεται σε εσένα. Ένα κορίτσι κρατάει μια κούπα, στέκεται μπροστά στο παράθυρο ένα μέτρο από αυτό, ακούει ένα τραγούδι που λέγεται seaside smokes από ένα soundtrack, κοιτάει απέξω, είναι ερωτας? Τα πόδια της μια ευθεία ενωμένη στέκεται ίσια, είναι πάθος? Κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται, είναι αγάπη?

Ερωτηματικά τελείες θαυμαστικά και κόμματα έρωτας είναι αυτό που σε κάνει να είσαι αυτός που είσαι

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ

Nefeli Walking Undercover - Protest Live Concert At Kypseli Prt1