" Σήμερα γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Μπήκε στο λεωφορείο μερικές στάσεις μετά από μένα. Κάθησε μπροστά μου και διάβαζε Rainer Maria Rilke στα ιταλικά. Είχε στα χέρια ένα μολύβι κλασικό το οποίο δεν χρησιμοποίησε. Η μόνη στιγμή που σήκωσε το κεφάλι ήταν για να κοιτάξει από το παράθυρο στα αριστερά του. Έχω μόνο μια φευγαλέα εικόνα του αλλά συγκράτησα καλά το βιβλίο του. Στις σελίδες πάνω πάνω αριστερά έγραφε εθνική βιβλιοθήκη στα ιταλικά. Σε μια άλλη έλεγε στο κείμενο trecenti poeti, πιο κάτω σκέτο poeta. Συγκράτησα και μια φράση: "Ah" risponse la signora. Δεν ξέρω ιταλικά, μόνο κάτι λατινικά από το σχολείο αλλά το βιβλίο του πρέπει να ήταν πολύ ωραίο αφού είχε μέσα ποιητές. Σε κάποια στιγμή ανασηκώθηκε και το κεφάλι του ήρθε πιο κοντά. Μπορούσα να τον ρωτήσω χαμηλόφωνα γιατί διαβάζει έναν γερμανό συγγραφέα στα ιταλικά. Θα μου απάνταγε ότι μια ιστορία που μιλάει για ποιητές χρειάζεται γλώσσα μουσική. Και μετά θα μιλάγαμε για την ποιητικότητα της καθημερινότητας. Μπορεί να μου χαμογέλαγε ανεπαίσθητα και να έγερνε το κεφάλι προς τα μπροστά προσπαθώντας να μου εξηγήσει κάτι αντιφατικό. Θα κατεβαίναμε μαζί και θα περπατάγαμε πλάι στα αυτοκίνητα συζητώντας μια συζήτηση που θα απαιτούσε ζωηρές κινήσεις των χεριών.
Στην πλατεία κατέβηκε και άρχισε να ανηφορίζει προς τα μαγαζιά χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για την ύπαρξή μου. "
